جوتِ بگاس-فارسی بھائی نند لال گویا ترجماکار گنڈا سنگھ

جوتِ بگاس

گورو نانک نرائن دا سروپ ہے،
نرسندیہ اوہ ننرجن اتے ننرکار دا روپ ہے ۔۔1۔۔

ربّ نے اس نوں اپنی بخشش دے نور توں اتپن کیتا ہے،
سارا سنسار وڈیریاں بخششاں اس توں پراپت کردا ہے ۔۔2۔۔

ربّ نے اس نوں ہر چنے ہوئے توں اچیرا چنیا ہے،
ربّ نے اس نوں ہر اچیرے استھان توں اچیرا بٹھایا ہے ۔۔3۔۔

ربّ نے آپ اس نوں دوہاں جہاناں دا مرشد (ستگورو) قرار دتا،
بے شک گورو نانک پرلوک دی مکتی اتے بکھششاں دی رحمت ہے ۔۔4۔۔

ربّ نے اس نوں لوک پرلوک دا شہنشاہ کہہ کے سمبودھن کیتا،
اس توں (گورو توں) جاچکاں نوں بزرگی دا سوما ملدا ہے ۔۔5۔۔

ربّ نے آپ اس (گورو) دے اچے سنگھاسن نوں سجایا،
ربّ نے اس نوں ہر نیکی نال وڈیائیا ۔۔6۔۔

ربّ نے سارے خاص پروانت نکٹورتیاں نوں اس دے چرناں نال لایا،
اس دا فتح دے چنہ والا جھنڈا اسمان نال گلاں کردا ہے ۔۔7۔۔

اس دی پاتشاہی دا تخت سدا ستھر رہن والا ہے،
اس دی اچیری شان دا تاج سدا قایم رہن والا ہے ۔۔8۔۔

ربّ نے اس نوں وڈی وڈیائی اتے سخاوت بخشی ہے،
اس دے کارن ہر نگر اتے دیش شوبھنیک ہے ۔۔9۔۔

اوہ (گورو نانک) اپنے پہلے ہو گزرے اوتاراں توں وی پہلاں دا ہے،
گورو نانک قدر قیمت توں سبھ نالوں وڈملا ہے ۔۔10۔۔

ہزاراں برہما گورو نانک دی استتِ کردے ہن،
سارے وڈکیاں دی شان نالوں گورو نانک دی شان وڈیری ہے ۔۔11۔۔

ہزاراں ایشر اتے اندر گورو نانک دے چرناں وچ ہن،
سارے وڈکیاں نالوں گورو نانک دا استھان اچیرا ہے ۔۔12۔۔

ہزاراں دھرو ورگے اتے ہزاراں بشن ورگے، اتے اسے طرحاں،
انیکاں رام راجے اتے انیکاں کاہن کرشن ۔۔13۔۔

ہزاراں دیوی دیوتیاں اتے ہزاراں گورکھاں ورگے،
گورو نانک دے چرناں توں اپنی جان واردے ہن ۔۔14۔۔

ہزاراں آسمان اتے ہزاراں آکاش، ہزاراں دھرت اتے ہزاراں
پاتال، اتے ہزاراں گگناں دی کرسی ۔۔15۔۔

اتے ہزاراں تخت، گرُ نانک دے چرناں وچ اپنے دل-جان نوں
(اکھاں وانگ) وچھاؤندے ہن ۔۔16۔۔

ہزاراں ایہناں لوکاں اتے ہزاراں دیوَ لوکاں نوں،
ہزاراں ربّ دے روپ دے دیساں اتے ہزاراں سچکھنڈاں، ۔۔17۔۔

اتھوا ہزاراں واسیاں اتے ہزاراں واسیاں نوں،
اتے ہزاراں زمیناں اتے ہزاراں زمانیاں نوں ۔۔18۔۔

ربّ نے گورو نانک دے چرناں وچ سیوکاں وانگ سٹّ دتا ہے،
وارے وارے جائیے ربّ دی اجیہی مہر اتے بخشش توں ۔۔19۔۔

دوویں جہان گورو نانک صدقہ روشن ہن،
ربّ نے اس نوں سارے پتونتیاں نالوں وڈیرا بنایا ہے ۔۔20۔۔

ہزاراں آدم اتے ہزاراں حوا اتھوا ہزاراں دیوی دیوتے گورو،
نانک دے چرناں توں بلہاری جاندے ہن ۔۔21۔۔

ہزاراں شہنشاہ گورو نانک دے حضوری غلام ہن،
ہزاراں سورج چندرماں گورو نانک نوں نیوں نیوں سلاماں کردے ہن ۔۔22۔۔

نانک وی اوہی ہے اتے انگد وی اوہی ہے،
بخشش اتے وڈی وڈیائی دا مالک امر داس وی اوہی ہے ۔۔23۔۔

اوہی رام داس اتے اوہی ارجن ہے،
سبھ توں وڈا اتے چنگیرا ہرگوبند وی اوہی ہے ۔۔24۔۔

اوہی ہررائ کرتا گورو ہے، جس نوں
ہر شے دی سدھ پٹھّ صاف پرگٹ ہو جاندی ہے ۔۔25۔۔

اوہی سر-کڈھ ہرکشن ہے،
جس توں ہر ہازتمند دی مراد پوری ہندی ہے ۔۔26۔۔

اوہی تیغ بہادر ہے
جس دے نور توں گورو گوبند سنگھ پرگٹ ہویا ہے ۔۔27۔۔

اوہی گورو گوبند سنگھ ہے تے اوہی نانک گورو ہے،
اس دے شبد جواہرات اتے مانک موتی ہن ۔۔28۔۔

اس دا شبد جوہر ہے، جس نوں سچ دی پان دتی ہے،
اس دا شبد مانک ہے، جس نوں سچ دی چمک بخشی ہے ۔۔29۔۔

اوہ ہر پوتر بچن توں وی ودھیرے پوتر ہے،
اوہ چار کھانیاں اتے چھ درشناں نالوں وی ودھیرے اچا ہے ۔۔30۔۔

چھ پاسے ہی اس دی آگیا دے پالن کرن والے ہن،
ساری پاتشاہی اس دے کارن سدا روشن رہندی ہے ۔۔31۔۔

اس دی بادشاہی دا نگارا دوہاں جہاناں وچ وجدا ہے،
اس دی خدائی دنیاں دی شان ہے ۔۔32۔۔

اس دا اچا ستارہ دوہاں دنیاں نوں روشن کردا ہے،
اس دا اچا ستارہ دشمناں نوں ساڑ دندا ہے ۔۔33۔۔

دھرتی ہیٹھلی مچھی توں لے کے اچیرے اننت دی سیما تک،
ساری لوکائی اس دے پوتر نام دی دل جان توں سیوک ہے ۔۔34۔۔

بادشاہ اتے دیوتے اس دی بندگی وچ سمرن کردے ہن،
اس دا دھرم ہر دھرم نالوں ودھیرے وڈبھاگی اتے نیک ہے ۔۔35۔۔

کی لکھاں قیصر (روم دے بادشاہ) تے کی لکھاں خاقان (منگول دے بادشاہ)
کی انگنت کسرا (نوشیرواں) تے کی بے شمار کاؤس (ایران دے بادشاہ) ۔۔36۔۔

تے کی فیروں (مصر دے بادشاہ) تے کی اچے مرتبیاں والے فگفور (چین دے بادشاہ)،
ایہہ سارے اس دے چرناں دی دھوڑ ہن ۔۔37۔۔

ایہہ سارے اس دے چرناں دے سیوک اتے غلام ہن،
ایہہ سارے اس دے دیوی حکماں دی پالنا کرن والے ہن ۔۔38۔۔

کی ایران دا سلطان تے کی ختن دا خان، اتے
کی توران دا دارا اتے کی یمن دا بادشاہ ۔۔39۔۔

کی روس دی زار اتے کی ہندوستان دا سلطان،
کی دکھن دے حاکم تے کی وڈبھاگے راؤ ۔۔35۔۔

پورب توں لے کے پچھم تک دے سردار اتے بادشاہ اس دے پوتر
حکماں دی جان پالنا کردے ہن ۔۔41۔۔

ہزاراں کیومرس اتے جمشید (پراتن ایران دے بادشاہ، اتے
زار (روس دے بادشاہ) اس دی سیوا وچ تیار غلاماں وانگ کھلوتے ہن ۔۔42۔۔

ہزاراں رستم ورگے اتے ہزاراں سام (رستم دا بابا) اتے
ہزاراں اسفند-یار (گستاسپ دا پترّ، جس نوں رستم نے تیر
نال انھیاں کر کے مار دتا سی) ورگے اس دے غلام ہن ۔۔43۔۔

ہزاراں جمنا اتے ہزاراں گنگا ورگے دریا،
ستکار نال اس دے چرنا وچ سیس نواؤندے ہن ۔۔44۔۔

کی اندرادک اتے کی برہمادک،
کی رامادک اتے کی کرشندک- ۔۔45۔۔

سارے ہی اپنی زبان نال اس دی استت کرن توں اسمرتھ ہن،
اتے سارے ہی اس دی مہر اتے بخشش دے جاچک ہن ۔۔46۔۔

ہر دیپ وچ ہر دشا ول اس دا ڈنکا وجع رہا ہے،
ہر دیش اتے راج وچ اس دا نام ستکاریا جاندا ہے ۔۔47۔۔

ہر کھنڈ اتے ہر برہمنڈ وچ اس دیاں گلاں ہندیاں ہن،
سارے سچ دے اپاشک اس دی آگیا دا پالن کردے ہن ۔۔48۔۔

پاتال توں لے کے ستویں آسمان تک سارے اس دے حکم نوں منن والے ہن،
چندرما توں لے کے دھرتی دے ہیٹھلی مچھی تک سارے ہی اس دے سیوک اتے چاکر ہن ۔۔49۔۔

اس دیاں بخششاں اتے مہراں بے شمار ہن،
اس دی کرامات اتے اس دے چوج دیوی ہن ۔۔50۔۔

اس دی صفت استت کرن توں جیبھاں گونگیاں ہن،
اس دی صفت دی گلّ کرن دی نہ کوئی حد ہے اتے نہ کسے نوں مجال ۔۔51۔۔

اوہ سبھاؤ کرکے سخی ہے، سہپن اس دی خصلت وچ ہے،
اوہ سخاوتاں کرکے جانیا جاندا ہے، اوہ سوغاتاں کرکے یاد رہندا ہے ۔۔52۔۔

اوہ ساری خلقت دے گناہاں دی معافی چاہن والا ہے، اوہ ساری لوکائی دا ضامن ہے،
اوہ سورمتائی دا سمندر ہے، اوہ سدھے مارگ دا سورج ہے ۔۔53۔۔

اوہ عامَ جنتا دا مکتی-داتا ہے اتے اوہ سارے لوکاں لئی امانت ہے،
اس ہی چھوہ صدقہ کالے بدل چمک اٹھدے ہن ۔۔54۔۔

اوہ بخششاں دا اتیئنت ہے اتے نعمتاں دا وڈا سموہ ہے،
اوہ فیضاں دی بہتات ہے اتے سخاوت دی اتھے بس ہے ۔۔55۔۔

اوہ عقل انصاف دے جھنڈے نو جھلاؤن والا ہے،
اوہ وشواش دے نیتراں نوں چمکاؤن والا ہے ۔۔56۔۔

اوہ اچے محلاں والا ہے، اچیاں حویلیاں والا ہے،
اوہ عادتاں دا سخی ہے، نین-نقشاں دا ساؤُ ہے ۔۔57۔۔

پوتر ہے اس دی درگاہ اتے اچیرا ہے اس دا خطاب،
ہزاراں چن سورج اس دے منگتے ہن ۔۔58۔۔

اس دے درجے اچے ہن، اتے اوہ وڈی اوٹ ہے،
چنگے اتے بھیڑے بھیتاں نوں جانن والا ہے ۔۔59۔۔

وکھ وکھ کھنڈاں نوں پوتر کرن والا اتے بخششاں دا داتا ،
مرتبیاں نوں اچیاں کرن والا اتے فضلاں دا سموہ ہے ۔۔60۔۔

شرافتاں وچ وڈیرا، کھسلتاں وچ سبھنا ولوں شلاگھا یوگ،
نیک عادتاں کرکے ستکار یوگ اتے روپ وچ شوبھنیک ۔۔61۔۔

اس دا حسن کامل ربّ دے جاہ جلال دا گھیرا ہے،
اس دی شان شوکت سدیوی اتے ابناشی وڈیائی ہے ۔۔62۔۔

اوہ صفتاں کرکے سندر ہے، صفتاں وچ سمپورن ہے،
اوہ گناہاں دا جامان (بخشن والا) ہے اتے جگت دا پکھ پورن والا ہے ۔۔63۔۔

طبیعت کرکے اوہ سخی ہے، اوہ بخشش اتے سخاوت دا مالک ہے،
سارے فرشتے اس دے سامھنے سیس جھکاؤندے ہن ۔۔64۔۔

اوہ دھرت، اکاش اتے عرشاں دا مالک ہے،
اوہ دھرت دے انھیرے ویہڑے نوں روشن کرن والا ہے ۔۔65۔۔

اوہ اصلوں ساؤپنے اتے بزرگی دی روشنی ہے،
اوہ وقار اتے وڈیائی دا مالک ہے ۔۔66۔۔

اوہ پھزیلتا اتے وڈیائیاں دا والی ہے،
اوہ بخششاں اتے نعمتاں دا سموہ ہے ۔۔67۔۔

اوہ سخاوتاں اتے دانائیاں دا اتیئنت ہے،
اوہ کاملاں اتے نپن ویکتیاں دی بہتات ہے ۔۔68۔۔

اوہ بھیٹاں اتے سوغاتاں دا سموہ اتے کمال صراف ہے،
اوہ نمانیاں دی عاجزی پروان کر لین والا ہے ۔۔69۔۔

اوہ بزرگاں اتے بادشاہاں دا فقر اتے ساؤآں دا سردار ہے،
اوہ پھزیلتاں دی بہتات اتے سگھڑ سجان پرکھاں دا پرتیندھ ہے ۔۔70۔۔

اس دے نور توں دنیاں نے سندرتا، سہپن اتے شان پراپت کیتی ہے،
اس دی بخشش توں اس سنسار اتے سنسار واسیاں نے لابھ پراپت کیتا ہے ۔۔71۔۔

اس دے ہتھ وچ دو موتی سورج وانگ چمکدے ہن،
اک مہر والا ہے اتے دوجا قہر اتے غضب دا نشان ہے ۔۔72۔۔

پہلے کارن ایہہ جہان سچ دا پردرشک ہے،
اتے دوجا سارے انھیرے اتے ظلم نوں نعش کرن ہارا ہے ۔۔73۔۔

اس نے سارے انھیرے اتے ظلم نوں دور کر دتا،
اس صدقہ ساری دنیاں سگندھی اتے صرور نال بھر جاندی ہے ۔۔74۔۔

اس دا مکھڑا ازلی نور نال روشن ہے،
اس دا وجود ربّ دے نور صدقہ ابناشی ہے ۔۔75۔۔

کی وڈے اتے کی چھوٹے، سارے ہی اس دے در تے
سر نوائ غلام اتے نوکر ہن ۔۔76۔۔

کی بادشاہ اتے کی درویش، سارے اس توں لابھ پراپت کردے ہن،
کی عرشی اتے کی فرشی جیو، سارے اس دے صدقہ ستکار پاؤندے ہن ۔۔77۔۔

کی بڈھے اتے کی نڈھے، سارے اس توں کامنا پوری کردے ہن،
کی سیانے اتے کی انجان، سارے اس دے صدقہ پنّ حاصل کردے ہن ۔۔78۔۔

کلجگ وچ اس نے پھر ستجگ کجھ اس طرحاں لے آندا ہے،
کہ چھوٹے وڈے سارے ہی سچ دے اپاشک بن گئے ہن ۔۔79۔۔

سارا جھوٹھ اتے کوڑ دور ہو گیا ہے،
کالی بولی رات نور ہو کے چمک اٹھی ہے ۔۔80۔۔

اس نے جہان نوں دیواں اتے دیتاں توں پاک کر دتا ہے،
اس نے اس دھرتی توں سارا انھیرا اتے ظلم دھو دتا ہے ۔۔81۔۔

اس دے صدقہ سنسار دی رات روشن ہو گئی ہے،
اس دے کارن سنسار وچ کوئی ظالم نہیں رہا ۔۔82۔۔

اس دی رائے اتے سمجھ نال اک دنیاں سج گئی ہے،
اس دے صدقے ہی ہر عقل دی دیگ ابالا کھاندی ہے ۔۔83۔۔

اس دا پاک تن سارا اکھاں ہی اکھاں ہے،
اس دیاں اکھاں سامھنے سارا اگا پچھا پرتکھ دسدا ہے ۔۔84۔۔

ساری دنیاں دا بھیت اس تے ظاہر ہے،
اس دے دم نال سکی لکڑ وی پھل دین لگ پیندی ہے ۔۔85۔۔

کی تارے اتے اسمان، سارے ہی اس دی پرجا ہن،
کی وڈے اتے کی چھوٹے، سارے ہی اس دے پربندھ وچ ہن ۔۔86۔۔

کی مٹی اتے کی اگّ، کی ہوا اتے کی پانی،
کی چمکدا ہویا سورج اتے کی چاننی بھریا چندرما ۔۔87۔۔

کی عرش اتے کی کرش، سارے ہی اس دے غلام ہن،
ایہہ سارے ہی اس دی چاکری لئی سر نوائ کھڑے ہن ۔۔88۔۔

تنے انڈج، جیرج، سیتج ات دسے-حواس (اندرے)،
اس دی بندگی دا لحاظ کردے ہن ۔۔89۔۔

عقل دے تھم نے اس توں پکیائی حاصل کیتی،
بخشش دی نیہہ اس دے کارن پکی اتے مضبوط ہوئی ۔۔90۔۔

سچائی دی بنیاد اس دے صدقہ ہی پکیری ہے،
اس جہان نے اس دے نور توں نویں روشنی پائی ہے ۔۔91۔۔

حقیقت دے سجے سجائے حسن جمال نے،
جہان توں انھیری نوں صاف اتے پاک کر دتا ۔۔92۔۔

نیائ اتے انصاف دا مکھڑا چمک پیا،
ظلم اتے ودھیکی دا دل سڑ کے سواہ ہو گیا ۔۔93۔۔

اس نے ظلم دی جڑھ پٹّ دتی،
اتے نیاں دا سر اچا کر دتا ۔۔94۔۔

فضل اتے بخشش دیاں ویلاں واسطے اوہ ورھدا بدل ہے،
کرامات اتے سکھیپن دے آسمان دا اوہ سورج ہے ۔۔95۔۔

بخشش اتے سخاوت دے باغاں لئی اوہ گھنگھور گھٹا ہے،
سوغاتاں اتے بھیٹا دے سنسار لئی اوہ اک پربندھ ہے ۔۔96۔۔

اوہ بخششاں دا سمندر اتے مہراں دا ساگر ہے،
اوہ بخششاں دا بدل اتے سکھاوتاں دا مینہہ ہے ۔۔97۔۔

ایہہ دنیاں اس دے کارن خوش ہے اتے سنسار آباد ہے،
ایہہ پرجا اس صدقہ پرسنّ ہے اتے دیش سکھی ہے ۔۔98۔۔

اک شہری توں لے کے فوج تک، سارا سنسار ہی،
اس نیک ستارے والے دے حکم نوں منن والا ہے ۔۔99۔۔

اس دی مہر صدقہ اس جہان دی کامنا پوری ہندی ہے،
دوویں جہان اس صدقہ کسے پربندھ اتے نیم وچ ہن ۔۔100۔۔

ربّ نے اس نوں ہر مشکل دی کنجی بخشی ہے،
اس دے ہر منظور پرکھ نے وڈے جابر نوں بٹھا دتا ۔۔101۔۔

اوہ جاہ جلال دے راج دا بادشاہ ہے،
اوہ بزرگی دے دیوان دا مالک ہے ۔۔102۔۔

اوہ کرامات اتے وقار دے تیز دا موتی ہے،
اوہ روشنی اتے پوترتا نوں روشنی بخشن والا ہے ۔۔103۔۔

اوہ عزت اتے ستکار دے موتیاں دی چمک ہے،
اوہ بزرگی اتے مان دے سورج دی روشنی ہے ۔۔104۔۔

اوہ عزت ستکار اتے مرتبے دے مکھڑے نوں رونق بخشن والا ہے،
اوہ مان اتے بزرگی دے جھنڈے نوں اچا کرن والا ہے ۔۔105۔۔

اوہ بخشش اتے سخاوت دے سمندر دا موتی ہے،
اوہ بھیٹاں اتے بخششاں دے آسمان دا چندرما ہے ۔۔106۔۔

اوہ مہر اتے کرم دے ملک دا نگاہبان ہے،
اوہ دوہاں جہاناں دے کماں دا پربندھ-کرتا ہے ۔۔107۔۔

آسماناں دی جات دے تامبے لئی اوہ (سونا بناؤن والی) رسائن ہے،
اوہ انصاف اتے محبت دے مکھڑے دی رونق ہے ۔۔108۔۔

اوہ عزت اتے دھن دولت دے قد لئی چنگا ہے،
اوہ حکم اتے وڈیائی دیاں اکھاں دی روشنی ہے ۔۔109۔۔

اوہ سرگ دے باغ لئی سگندھ سمیر ہے،
اوہ سخاوت دے برچھ دا نواں پھل ہے ۔۔110۔۔

اوہ سالاں اتے مہینیاں دے کفاں دی کور ہے،
اوہ عزت اتے شان شوکت دی اچیائی دا آسمان ہے ۔۔111۔۔

اوہ دلیر، طاقتوار اتے وجئی جودھا ہے،
اوہ عدل انصاف دے پھلّ دی سگندھی اتے خوشبو ہے ۔۔112۔۔

اوہ سخاوت دا جہان ہے اتے بخشش دی دنیاں ہے،
اوہ بکھششاں دا سمندر ہے، میہربانیاں دا ڈونگھا ساگر ہے، ۔۔113۔۔

اوہ اچیائی دا اسمان اتے چنیا ہویاں دا سردار ہے،
اوہ بخشش دا بدل اتے سکھیا دا سورج ہے ۔۔114۔۔

اوہ سچی بول-چال دے متھے دی چمک ہے،
اوہ عدل انصاف دے مکھڑے دی رونق ہے ۔۔115۔۔

اوہ وڈیری اتے قیمتی سنجوگی رات دا چمکدا دیوا ہے،
اوہ اچیائی اتے مان آبرو دے باغ دی بہار ہے ۔۔116۔۔

اوہ انصاف اتے نیائ دی انگوٹھی دا نگینہ ہے،
اوہ رحمت اتے فضل دے برچھ دا پھل ہے، ۔۔117۔۔

اوہ کرم اتے بخشش دی کھان دا موتی ہے،
اوہ نعمتاں اتے احسان بخشن والی روشنی ہے ۔۔118۔۔

اوہ اک-ربّ دیاں ویلاں دی تراوت ہے،
اوہ اک انئکار دے باغاں دی سگندھی ہے ۔۔119۔۔

جنگ دے میدان وچ اوہ چنگھاڑدا ہویا ببر شیر ہے،
محفل وچ اوہ موتی ورساؤن والا بدل ہے ۔۔120۔۔

جنگاں جدھاں دے میدان وچ اوہ شاہسوار ہے،
اوہ شتروآں نوں ڈیگن والی دوڑ لئی پرسدھ ہے ۔۔121۔۔

اوہ جنگاں دے سمندر دا پھنکاردا ہویا مگرمچھ ہے،
اوہ اپنے تیراں تپھنگاں نال دشمن دے دل نوں پرو دین والا ہے ۔۔122۔۔

اوہ محفل دے محلاں دا چمکدا سورج ہے،
اوہ جنگ دے میدان دا شوکدا ناگ ہے ۔۔123۔۔

نپنتا دی اچیائی دا اوہ مبارک حما ہے،
وڈیائی دی بلندی دا اوہ چمکدا چندرما ہے ۔۔124۔۔

اوہ جہان دی پرتپالنا دے باغ دے پھلاں نوں سجاؤن والا ہے،
اوہ سرداری دے دل اتے نیتراں دی روشنی ہے ۔۔125۔۔

شان شوکت اتے سجاوٹ دے باغ دا اوہ تازہ پھلّ ہے،
اوہ اتار چڑھاؤ دے حساب توں باہر ہے ۔۔126۔۔

اوہ سدیوی ملک اتے امر دیش دا نگاہبان ہے،
گیان دے وشواش راہیں اوہ دوہاں جہاناں وچ اکو اک ویکتی ہے ۔۔127۔۔

سارے ولیاں اتے سارے نبیاں نے،
سارے صوفیاں اتے سارے پرہیزگاراں نے ۔۔128۔۔

اس دے دروازے دی خاک اتے نمرتا سہت سر جھکا رکھیا ہے،
اوہ سنمر اس دے چرناں وچ ڈگے ہوئے ہن ۔۔129۔۔

کی بزرگ اتے کی ابدال مست قلندر،
کی قطب اتے کی نیک شگناں والے پروان پیارے ۔۔130۔۔

کی سدھ اتے کی ناتھ، کی گوس اتے کی پیر،
کی سرجن، منجن اتے کی بادشاہ اتے کی فقیر ۔۔131۔۔

سارے ہی اس دے نام دے غلام اتے سیوک ہن،
سارے ہی اس دی کامنا دی چیشٹا کرن والے ہن ۔۔132۔۔

ہونی اتے پرکرتی دوویں اس دی تابیا وچ ہن،
آسمان اتے دھرت دوویں اس دی سیوا وچ ہن ۔۔133۔۔

سورج چن دوویں اس دے دوارے دے منگتے ہن،
جل تھل دوویں ہی اس دی صفت صلاحَ دا پرسار کرن والے ہن ۔۔134۔۔

اوہ مہراں اتے بخششاں پچھے جان والا ہے،
اوہ رحمتاں دی بہتات ہے اتے نعمتاں دا اتیئنت ہے ۔۔135۔۔

اس دے بول عرب اتے ایران لئی سگندھ سمیر ہن،
اس دے نور توں پورب اتے پچھم روشن ہن ۔۔136۔۔

ہر اس پرش نے جس نے سچے دل اتے وشواش نال،
اس دے مبارک چرناں وچ اپنا سر رکھ دتا ۔۔137۔۔

ربّ نے اس نوں ہر اچے پرش توں وی اچیرا مان بخشیا،
بھاویں اس دی تقدیر ماڑی سی اتے اس دا ستارہ کمزور سی ۔۔138۔۔

ہر اس بندے نے جس نے اس دا نام سچے دلوں لیا،
نرسندیہ اس دی ہر مراد اتے کامنا پوری ہو گئی ۔۔139۔۔

ہر اس بندے نے جس نے اس دا پوتر نام سنیا،
اوہ ہر گناہ دی سزا توں مکت ہو گیا ۔۔140۔۔

ہر اس بندے نے جس نے اس دے پوتر درشن کیتے،
اس دے نیتراں وچ ربّ دا نور جگمگا اٹھیا ۔۔141۔۔

جو کوئی اس دیاں نظراں نوں بھا گیا،
رب نے اپنے ملاپ نال اس دا مان ستکار ودھا دتا ۔۔142۔۔

اس دی مہر صدقہ سارے گناہ گاراں نوں مکتی پراپت ہو گئی،
اس دے چرن دھون کرکے مردے وی جی پیندے ہن ۔۔143۔۔

اس دے چرن دھون دے ساہمنے امرت کی چیز ہے
کیوں جو اوہ وی اس دی گلی دا غلام ہو جاندا ہے ۔۔144۔۔

جیکر آبِ-حیات توں مردہ مٹی وچ جان پے جاندی ہے،
تاں اس انرمت توں جان اتے دل سرجیت ہو جاندے ہن ۔۔145۔۔

اس دے بولاں دا روپ کجھ ایہو جیہا ہے،
کہ اس وچ سینکڑے آبِ-حیات سما جاندے ہن ۔۔146۔۔

کئیاں مردیاں دیاں دنیاں نوں اس نے سرجیت کر دتا،
ہزاراں زندہ دلاں نوں اس نے اپنا بندہ بنا لیا ۔۔147۔۔

اس دے انرمت سروور (امرتسر) تے مقابلے تے گنگا کی ہے،
کیوں جو اٹھسٹھ تیرتھاں 'چوں ہر اک اس دا چاکر ہے ۔۔148۔۔

اس دا وجود سچ صدقہ سدیوی اتے امر ہے،
ربّ دی بخشش دے نور صدقہ اس دا دل سدا روشن ہے ۔۔149۔۔

سچ دے جانن وچ اس دی سبھ نالوں اچیری دب-درشٹی ہے،
سچ دے ویکھن وچ اوہ سبھ نالوں روشن نگہ رکھدا ہے ۔۔150۔۔

سچ دے گیان توں اوہ سبھناں نالوں ودھیرے واقف کار ہے،
عقل اتے سوجھ دا اوہ شہنشاہ ہے ۔۔151۔۔

اس دا فولادی متھا ربی نور نال چمکدا ہے،
اس دی نورانی آتما اک چمکدا سورج ہے ۔۔152۔۔

رحم کرم وچ اوہ سراسر بخشندا ہے،
سہج شنگار وچ اوہ سر توں پیر تک حسن ہی حسن ہے ۔۔153۔۔

حوصلے وچ اوہ سبھ نالوں اچیرے حوصلے دا مالک ہے،
اقبال، مرتبے وچ اوہ سبھ نالوں ودھیرے سبھاگا ہے ۔۔154۔۔

بھاویں دوہاں جہاناں دی فتح لئی اس نوں،
تلواراں دی اتے بھالے دی لوڑ نہیں ۔۔155۔۔

پر اس دی تلوار دا جوہر جد روشن ہندا ہے،
تاں اس دی بجلی نال دشمناں دل بل اٹھدا ہے ۔۔156۔۔

اس دے نیزے توں ہاتھی دے جگر دا خون ہو جاندا ہے،
اس دے تیر توں ببر شیر دا جگر وی سڑ جاندا ہے ۔۔157۔۔

اس دی کمند نے جانوراں اتے درندیاں نوں اپنے پھندے وچ پھسا لیا ہے،
اس دے بھالے نے دینتاں دی دھوڑ اڑا دتی ہے ۔۔158۔۔

اس دے تکھے تیر نے پہاڑ نوں اس ترراں ونھ دتا،
کہ ارجن وی جنگ دے دن وچ اجیہا نہیں سی کر سکیا ۔۔159۔۔

ارجن جاں بھیم اتے رستم جاں سام کی ہن ؟
اسفندیار جاں رام لچھمن کی ہن ؟160۔۔

ہزاراں مہیش اتے ہزاراں گنیش،
نمرتا نال اپنے سیس اس دے چرناں تے جھکاؤندے ہن ۔۔161۔۔

اس جنگ دے وجئی بادشاہ دے سارے غلام ہن،
دوہاں جہاناں نے اس دے ہتھوں رونق پراپت کیتی ہے ۔۔162۔۔

ہزاراں علی اتے ہزاراں ہی ولی ہن،
اپنی سرداری دا سر اس دے قدماں وچ رکھدے ہن ۔۔163۔۔

جد اس دا تیر کمان وچوں تیزی نال چھٹدا ہے،
تاں سارے دشمناں دے جگر چیر دندا ہے ۔۔164۔۔

اس دا تیر سخت پتھر نوں اس طرحاں کٹّ دندا ہے،
جویں ہندی تلوار گھاہ نوں کٹّ دندی ہے ۔۔165۔۔

اس دے تیر دے ساہمنے پتھر جاں لوہا کی ہن ؟
اس دی ویونتبندی دے ساہمنے عقلمنداں دی عقل وی کم نہیں کردی ۔۔166۔۔

جس وقت اس دا گرج ہاتھیاں دے سر تے پیندا ہے،
تاں چاہے پہاڑ وی کیوں نہ ہووے، اوہ مٹی نال مل جاندا ہے ۔۔167۔۔

اس دی صفت صلاحَ کسے گھیرے وچ نہیں آؤندی،
اس دی اچیائی فرشتاں دی سمجھ توں باہر ہے ۔۔168۔۔

اوہ ساڈی سمجھ جاں عقل توں بہت اچیرا ہے،
اس دی وڈیائی ساڈی جیبھاں دے کتھن توں باہر ہے ۔۔169۔۔

اس دا وجود ربّ دی تلاش دی چھت دا تھمھ ہے،
اس دا مکھڑا ربّ دی رحمت صدقہ سدا روشن ہے ۔۔170۔۔

اس دا دل ربّ دے نور نال چمکدا پیا سورج ہے،
بھروسے وچ اوہ سارے سدکواناں سچیاریاں نالوں اگیرے ہے ۔۔171۔۔

اوہ اس پدوی نالوں ودھیرے ہے جس نوں کہ کوئی جان سکے،
اوہ کسے بیان کرن نالوں ودھ ستکار یوگ ہے ۔۔172۔۔

اس دی ذات دی بخشش نال سنسار بھریا پیا ہے،
اس دے کمال کسے وی حد بنے وچ نہیں آ سکدے ۔۔173۔۔

جد اس دی صفت ثنائ حسابوں باہر ہے،
تاں اوہ اس کتاب دے پردے وچ کویں سما سکدی ہے ؟174۔۔

ربّ کرے، (نند) لال دا سر اس واہگورو دے نام توں قربان ہو جاوے،
ربّ کرے، (نند لال دے) دل اتے جان اس دی بھیٹا ہو جان ۔۔175۔۔

بھائی نند لال گویا رچت جوتِ بگاس سماپت ہویا ۔۔