ہولاں چبدی جاندی کڑیئے !
نیویں پا لے نین شرابی،
ہو نہ جاواں کتے شرابی ۔

میں الڑھ، میرے نین کوارے،
گلّ نہ کرن شرم دے مارے،
پے ن جائے بھنڈی سارے،
اڑیئے ! ٹمبھ نہ لا کے نیجھاں،
جاگ نہ اٹھن ستیاں ریجھاں،
بلھ نہ اٹھن وانگ متابی؛
نیویں پے لے نین شرابی ۔

مینوں دسیا بڑے پیاکاں،
بڑے نشئیاں، بڑے چلاکاں،
کئیاں رانجھیاں، کئیاں چاکاں،
اکھاں نال جو ہون شرابی،
اکھاں نوں اوہ رون شرابی،
جہڑے دو گھٹّ پی نے بہندے،
مڑھیاں تیک نشے نہیں لیہندے،
ہندی رہے بس کھیہہ خرابی؛
نیویں پا لے نین شرابی ۔

دل دے سودے کرن نہ جانا،
میں ان-تارو ترن نہ جانا،
جیؤندے جی ہی مرن نہ جانا،
جیون لہراں دے وچ رڑھیا،
رڑھیا ہاں پر دل نہیں رڑھیا،
ایہہ نہ جانیں، میں ہاں رکھا،
میں ہاں دیش پیار دا بھکھا،
توں بنگالن، میں پنجابی؛
نیویں پا لے نین شبابی ۔

میرا جی کردا میں تردی جاں،
تردی جاں، تردی جاں،
ہور اگھاں، ہور اگھاں،
مڑ کے ویکھاں نہ پچھاں،
جی کردا بس تردی جاں ۔

سنگی خاطر لاہ دیاں سنگاں،
وال کھلیرانں، چولی رنگاں،
ساڑھیاں ساڑاں، توڑاں ونگاں،
میں کملی کملی بن جاواں،
کوکاں لے لے تیرا ناں،
جی کردا میں تردی جاں ۔

من بیلے دیاں چھٹیاں تاراں،
مڑ کے جوڑاں، پھیر سواراں،
طعنے نہیں میں تاناں ماراں،
گیت میں اپنے گیت دے گاواں،
دنیا ہسے، رووے ماں؛
جی کردا میں تردی جاں ۔

کی آکھاں اس لائی لگّ نوں،
اگّ لگے نیں پریم دی اگّ نوں،
میں سڑ گئی پر خبر نہ جگّ نوں،
اندر پئے مچدے نے بھامبڑ؛
پر نہیں دھوں دا ناں نشاں؛
جی کردا میں تردی جاں ۔

سر توں ننگی، پیروں ننگی،
لوک پئے آکھن، مندی چنگی،
میں ماہی دے رنگ وچ رنگی،
وانگ سمیں دے نسی جاواں؛
پھڑے نہ کوئی میری بانہہ؛
جی کردا میں تردی جاں ۔

نیں میں دھکھدی دھونی وانگوں،
نی میں وٹی پونی وانگوں،
چکر لا لٹونی وانگوں،
آؤندے جاندے کولوں پچھاں،
اوہ رہندا اے کہڑی تھاں،
جی کردا میں تردی جاں ۔

ندی دے وانگوں گیت سناؤندی،
ڈگدی، ڈھہندی، موج مناؤندی،
'بیقل' من نوں لہرے لاوندی،
لہراں دے وچ لہرے لیندی،
کنت سمندر نوں مل پاں؛
جی کردا بس تردی جاں ۔

تردی جاں، تردی جاں،
ہور اگھاں، ہور اگھاں،
مڑ کے ویکھاں نہ پچھاں،
جی کردا بس تردی جاں ۔

آ جا میرے پیار دے سپنے،
آ جا مستی بھرے ہلارے،
آ جا میرے من دے مذہب،
آ جا میرے گیت پیارے،
ایس جھناں دے کنڈھے اتے ۔

ایتھے وگدیاں مست ہواواں،
نالے ٹھنڈھیاں مٹھیآں چھاواں ۔
سندر جوڑیاں دی چاہ اندر،
خوشیاں پھرن پساری بانہواں ۔
لہہ لہہ کردیاں کھیتیاں جھومن،
میرے دل دیاں 'چھیتیاں' جھومن ۔

ستی پئی اے رات دی رانی،
ستا پیا جھناں دا پانی ۔
ستے پئے نے ظلم جھناں دے،
جاگے پر اک پریم کہانی ۔
سوہنی ہیر دیاں نے یاداں،
بھوندیاں پھردیاں وچ کماداں ۔

میں ہاں تے اک ربّ دا ناں ہے،
چارے پاسے ہی چپّ چاں ہے ۔
رخ کھڑے نے چپ چپیتے،
ایس ویلے تے ہوں نہ ہاں ہے ۔
سوہنی، ہیر سیال وی ہے نہیں،
رانجھا تے مہینوال وی ہے نہیں ۔

آ تر ! پریم-جھناں وچ نھائیے،
دھو دھو میل دلاں دی لاہیئے ۔
چند دیاں پھر کھوہ کے رشماں،
اک نواں ہی ساز بنائیے ۔
کساں کھا کھا سر ہو جائیے،
جو دل آوے سوئیؤ گائیے ۔

کٹھے پھیر اڈاری لائیے،
بدلاں نال نہ اکھ رلائیے ۔
ہور اچیچے ہور اچیرے،
اڈدے جائیے، اڈدے جائیے ۔
اگّ دلاں دی ٹھرن نہ دیسی،
سیتا ہتھوں مرن نہ دیسی ۔

دلاں نوں دے دے پریت ہلارے،
اڈدے جاں گے دوویں پیارے ۔
چندر، سورج کولوں اچے،
پہنچن دے لئی دھر دربارے ۔
اک اک ساہ جے رہِ گیا باقی،
جتناں توں نہ ہوساں عاقی ۔

کال دی ہینکڑ توڑ دیانگی،
منہ تھیں منہ نوں جوڑ دیانگی ۔
ساہاں دی اک لڑی بنا کے،
ساہ لیکے ساہ موڑ دیانگی ۔
اےداں دے کئی حیلے کردے،
دھر پہنچانگے جیؤندے مردے ۔

اوتھوں امرت-جیون پا کے،
مڑ ایسے ہی کنڈھے آ کے ۔
گھٹو گھٹی پیئے دوویں،
بکو بکی ڈیکاں لا کے ۔
اکھاں دے وچ پا کے اکھاں؛
پچھلے دکھ بھلائیے لکھاں ۔

تینوں جھل مستانی دی سہں؛
جوبن بھری جوانی دی سہں،
شیشے وچلے ثانی دی سہں ۔

جھل مل جھل مل کردے تارے،
نکے نکے پیارے پیارے ۔
آ جا میرے پیار دے سپنے،
میں پئی لوچاں کھڑی کنارے،
آ جا میرے من دے مذہب،
تیں بن کہڑا پار اتارے،
آ جا میرے گیت پیارے،
ایس جھناں دے کنڈھے اتے ۔