جیوندا پنجاب نند لال نورپری
عورت-
آ اپنا جگت وسائیے
سجنا، سجنا !
مرد-
آ اپنا جگت وسائیے
سجنا، سجنا !
عورت-
چگ چگ کے اس جگ دیاں سولاں،
کلیاں پھل برسائیے،
سجنا، سجنا !
لا کے اک پھلواڑی سندر،
سانجھا سورگ بنائیے،
سجنا، سجنا !
مرد-
دل وچ دل دی تار ملاکے،
جیون ساز وجائیے،
پیاری، پیاری !
پیار بناں جو خالی ہردے،
سبھ نوں پیار سکھائیئے،
پیاری، پیاری !
عورت-
توں ہوویں کوئی مور سجن،
میں بدل بن کے برساں،
سجنا، سجنا !
مرد-
توں اک پل جے لامبھے ہوویں،
میں ویکھن نوں ترساں،
پیاری، پیاری !
دوویں-
آ اپنا جگت وسائیے !
آ اپنا جگت وسائیے !
میرا دل نچدا،
ایہہ دل نچدا،
ہائے دل نچدا !
عورت-
جاں ساون بھریا، چھلک چھلک ڈلھ جاوے،
جاں رتّ بسنت پیا گھر نہ، گھر آوے ۔
جاں رسیا رس بھریاں اکھیاں نوں،
اکھیاں آن ملاوے ۔
میرا دل نچدا،
ایہہ دل نچدا،
ہائے دل نچدا !
مرد-
جاں نویں جوانی فٹ فٹ ترلے پاوے ۔
جاں چند وچ جوبن نواں نواں بھر آوے ۔
جاں تاریاں بھریاں راتاں وچ
کوئی پریم دے گیت سناوے ۔
میرا دل نچدا،
ایہہ دل نچدا،
ہائے دل نچدا !
عورت-
جاں جھوٹھیاں جھڑکاں ماہی دے کلپاوے
جاں روپ کسے دا پانی وچ اگّ لاوے ۔
جاں ہنجھوآں بھریاں اکھیاں نوں،
کوئی ہسّ ہسّ کے گلے لاوے ۔
میرا دل نچدا،
ایہہ دل نچدا،
ہائے دل نچدا !
مرد-
جاں لاٹاں اتے سڑ مردے پروانے،
جاں بھنورے کلیاں نال ملن مستانے،
جاں ایہہ مستانیاں اکھیاں وچ،
آ جاندے رنگ مستانے ۔
میرا دل نچدا،
ایہہ دل نچدا،
ہائے دل نچدا !
ہن پریم بھری رت آئی-
سجنا آئی ۔
عورت-
نچدی نچدی، ہسدی ہسدی،
بونداں بن بن وسدی وسدی ۔
پریم دے گیت لیائی،
ہن پریم بھری رت آئی-
سجنا آئی ۔
مرد-
ہسدے پھردے روپ جوانی،
میں دیوانہ توں دیوانی ۔
ایہہ دوویں دل سودائی،
ہن پریم بھری رت آئی-
سجنی آئی ۔
پھلاں دیاں ڈالیاں دے،
ہاسے نہیؤں رکدے،
روندے روندے نین ساڈے،
نت جان سکدے،
نکے جہے ڈھول دے،
وچھوڑے نہیؤں مکدے ۔
سپّ رنگی کنج میں،
دپٹے نوں لوانیاں،
سئیاں وچ چائیں چائیں،
جھول جھول جانیاں،
زلفاں دے سپاں نال،
ماہی نوں ڈرانیاں ۔
سوہے سوہے بلھاں وچ،
مٹھے مٹھے گیت نے،
ہنجھوآں دے ڈھوئے گھلے،
ماہی دی پریت نے،
اجے نہ بلایا،
سانوں رسے ہوئے میت نے ۔
ہولی ہولی بول بھورا،
کلیاں نہ چھیڑ وے،
اوکھے پندھ پریت دے،
فساد نہ سہیڑ وے،
نیناں وچ ہنجھوآں دے،
چھالے نہ اچیڑ وے ۔
وس پردیسیا وے کول ہن اکھیاں دے،
وس پردیسیا وے کول !
رج رج کر لے توں گلاں پردیسیا وے،
رج رج مان لے بہار ۔
تیریاں تے نیناں سانوں مار مار سٹیا وے،
مٹھے مٹھے بول ہور بول-
وس پردیسیا وے کول ہن اکھیاں دے،
وس پردیسیا وے کول !
پچھ سانوں تیرے بناں کویں اسیں جیونا وے،
کیہدے نال کرنا پیار ۔
ساڈیاں توں منتاں ایہہ منّ پردیسیا وے،
ایویں ساڈی جندڑی نہ رول-
وس پردیسیا وے کول ہن اکھیاں دے،
وس پردیسیا وے کول !
ساونے دا آ گیا مہینہ پردیسیا وے،
نکی نکی پیندی اے پھہار ۔
کلیاں دے جوبنے تے بھنورے نے لیٹدے وے،
ساڈے نت دکھڑے نہ پھول-
وس پردیسیا وے کول ہن اکھیاں دے،
وس پردیسیا وے کول !
مرد-
ماہی رنگ رتیئے،
جوانی وچ متیئے،
ہولی ہولی ہسّ نیں،
گلاب دیئے پتیئے ۔
عورت-
سوہنے نیناں والیا وے،
مکھناں 'چ پالیا،
تیرے نیناں خونیاں نے،
دل ساڈا کھا لیا ۔
مرد-
لمیں کد والیئے نی،
چمبے دیئے ڈالیئے،
گھر آیاں سجناں نوں،
اکھاں تے بہالیئے ۔
عورت-
سن میرے ہانیاں ایہہ،
سچیاں کہانیاں،
جاگ پئیاں ستیاں،
پریتاں نے پرانیاں ۔
مرد-
سوہے سوہے بلھ نی،
اتھاہ پئے ڈلھ نی،
بھوریاں دے نال غصے،
ہندے نہیؤں پھل نی ۔
ہسدے ہسدے ماہی نے سانوں،
دو تنّ چھمکاں ماریاں ۔
ہن پیا بہہ بہہ کول منوندا،
گلاں کرے پیاریاں ۔
وے ماہیا میں تاں ہاں مندی،
چھڈ کے گلے گزاریاں ۔
بدلی ورگی چنی لے دے،
بجلی وانگ کناریاں ۔
نازک وینی لمیاں باہواں،
چوڑے نال شنگاریاں ۔
ہسدے ہسدے ماہی نے سانوں،
دو تنّ چھمکاں ماریاں ۔
ہن پیا بہہ بہہ کول منوندا،
گلاں کرے پیاریاں ۔
گورا پنڈا کالیاں لاساں،
جیوں لہراں ہتیاریاں ۔
ویکھ ویکھ نے چھاتی لگیاں،
زلفاں سہم وچاریاں ۔
بے-دردا توں کیوں چھہائیاں،
پھلاں نال کٹاریاں ۔
ہسدے ہسدے ماہی نے سانوں،
دو تنّ چھمکاں ماریاں ۔
ہن پیا بہہ بہہ کول منوندا،
گلاں کرے پیاریاں ۔
ہنجھو سٹ سر سڑدے سڑدے،
گلاں کل نتاریاں ۔
بلھیاں دے وچ لالی ڈسکے،
اکھیاں وچ خماریاں ۔
نویں جوانی پینگھاں پا پا،
لاوے روز اڈاریاں ۔
ہسدے ہسدے ماہی نے سانوں،
دو تنّ چھمکاں ماریاں ۔
ہن پیا بہہ بہہ کول منوندا،
گلاں کرے پیاریاں ۔
(پاٹھ بھید) ایہہ بند نند لال
نورپری کاوَ-سنگرہ وچ دتے گئے ہن
چڑھی جوانی ٹھاٹھاں مارے
لاوے روز اڈاریاں
بے قدرا توں کیوں چھہائیاں
پھلاں نال کٹاریاں
ہسدے ہسدے ماہی نے
سانوں دو تنّ چھمکاں ماریاں
روپ گوری دا ڈلھ ڈلھ پیندا
نیناں وچ خماریاں
'نورپری' بن جی نہیں لگدا
منتاں کر کر ہاریاں
ہسدے ہسدے ماہی نے
سانوں دو تنّ چھمکاں ماریاں
پینگھاں زلف دیاں پائیاں،
کہ جھڑیاں ساون نے لائیاں ۔
کدی گھر آ میرے ڈھولا،
کہ کلیاں جوبن تے آئیاں ۔
ایہہ اکھیاں وڈھ وڈھ کھاندیاں نے،
ایہہ بڑیاں اودر جاندیاں نے ۔
ایہہ ہنجھو سڑدے سٹ ڈھولا،
ایہہ دل وچ بھامبڑ لاندیاں نے ۔
کہ جھڑیاں ساون نے لائیاں ۔
کدی گھر آ میرے ڈھولا !
کہ کلیاں جوبن تے آئیاں ۔
تیرا پردیساں وچ رہنا،
کسے نے بیٹھ نہیں کہنا ۔
میں اوہلے کلیاں بہہ ڈھولا،
میں چیتے کر کر رو لینا ۔
کہ جھڑیاں ساون نے لائیاں ۔
کدی گھر آ میرے ڈھولا !
کہ کلیاں جوبن تے آئیاں ۔
اچے چوبارے میں چڑھی وے بیبا،
کھڑی سکاواں کیس ۔
رس رس بہندا میرا جوبناں وے،
کاہنوں ملی بیٹھوں پردیس ۔
ڈھولیا وے میرا معاف کریں،
وے کجھ بولیا !
امباں نوں لگ گیا بور چناں وے،
اج باغاں 'چ نچدے نی مور ۔
اک دن وچھڑے ملاوسی وے،
ساڈی ڈاڈھے دے ہتھ وچ ڈور ۔
ڈھولیا وے میرا معاف کریں،
وے کجھ بولیا !
دل نوں پچھدے نین وے بیبا،
اج نیناں نوں پچھدے نی لوک ۔
پتنی آ گئیاں بیڑیاں وے،
تینوں لیا اے کہڑے پاپی روک ۔
ڈھولیا وے میرا معاف کریں،
وے کجھ بولیا !
روپ دا سورج چمکیا وے بیبا،
جھلی نہ جاوے اوہدی دھپ ۔
تیرے تے ویہڑے وچ رونقاں وے،
اج ساڈے تے ویہڑے وچ چپ ۔
ڈھولیا وے میرا معاف کریں،
وے کجھ بولیا !
بانکے نیناں والیا،
نیناں ملاندا جا ذرا ۔
تڑفدا بیمار تیرا اے
بلاندا جا ذرا ۔
چاہویں توں تے بدل دیویں،
اج میری تقدیر نوں ۔
دل دی دنیاں وچ وساکے،
اس میری تصویر نوں ۔
کھولھ نہ زلفاں دی مڑ مڑ
کے سیاح زنجیر نوں ۔
بخش دے مینوں میری
دنیاں وساندا جا ذرا ۔
بانکے نیناں والیا،
نیناں ملاندا جا ذرا ۔
مدھ بھرے اکھیاں دے پیالے،
ساقیا اوئے پین دے ۔
جین دے اپنی جوانی
دا توں صدقہ جین دے ۔
مار نہ نظراں دے تیراں
نال سینہ سین دے ۔
مٹھا مٹھا بول کے
کجھ جان پاندا جا ذرا ۔
بانکے نیناں والیا،
نیناں ملاندا جا ذرا ۔
تڑفدا بیمار تیرا اے
بلاندا جا ذرا ۔
لٹ لے مست جوانی وے
آ، آ وی سجنا !
میں تیری دیوانی وے
آ، آ وی سجنا !
بھولے بھولے میرے نین شرابی ۔
سوہے سوہے میرے ہونٹھ گلابی ۔
میں تیری مستانی وے،
آ، آ وی سجنا !
لٹ لے مست جوانی وے
آ، آ وی سجنا !
میں تیری دیوانی وے
آ، آ وی سجنا !
دند میرے موتی دیاں لڑیاں ۔
گت میری وچ لکھ ہتھ کڑیاں ۔
نیناں 'چ لکھ لکھ کانی وے،
آ، آ وی سجنا !
لٹ لے مست جوانی وے
آ، آ وی سجنا !
تیرے درس دی پیاسی،
سجن گھر آ جا ۔
ہو جائے دور اداسی،
سجن گھر آ جا ۔
سفنے 'چ ملنا تے، مل مل کے ہسنا،
اپنا پتہ، ہائے کوئی نہ دسنا،
ہائے سانوں !
بلھیاں 'چوں کر جائے ہاسی،
سجن گھر آ جا ۔
تیرے درس دی پیاسی،
سجن گھر آ جا ۔
اکھیاں 'چ وس وس کے جوبن نوں پینا
سجنا بناں، کاہدا جینا،
ہائے ہن !
نیناں دی دنیاں نراسی،
سجن گھر آ جا ۔
تیرے درس دی پیاسی،
سجن گھر آ جا ۔
آویں چن وے، آویں چن وے،
نہر دے کنڈھے اتے آویں چن وے ۔
روندیاں نیناں نوں گلے لاویں چن وے ۔
میں بن جاواں تیری چاننی،
توں بن جا چن میرا ۔
دوویں مل کے چانن کریئے،
مٹ جائے ہور ہنیرا ۔
آویں چن وے، آویں چن وے،
نہر دے کنڈھے اتے آویں چن وے ۔
میریاں زلفاں تیریاں رشماں،
آ جا جال بنائیے ۔
میں مچھلی توں لہر بن جا،
دوویں ہی مل جائیے ۔
آویں چن وے، آویں چن وے،
نہر دے کنڈھے اتے آویں چن وے ۔
سجنا کی سمجھاواں دل نوں
غوطے کھاندا ڈبدا جاندا،
تیرے بناں پل پل کرلاندا،
کویں رجھاواں دل نوں-
سجنا کی سمجھاواں دل نوں
چھاپ چھاپ تیریاں تصویراں،
وہڑھا بھریا نال لکیراں،
کویں ہٹاواں دل نوں-
سجنا کی سمجھاواں دل نوں
اکھیاں تھانی رو رو دسدا،
پاگل ہو ہو اٹھ اٹھ نسدا،
کویں مناواں دل نوں-
سجنا کی سمجھاواں دل نوں
رکھڑی بنھوا لے میرے ویر،
ساون آیا !
ساون آیا ویرا،
ساون آیا !
رکھڑی بنھوا لے میرے ویر،
ساون آیا !
لے لے سونے دیاں تاراں،
میں خوشیاں نال شنگاراں،
وے ویرا تیری جندڑی اتوں،
دوویں جگ پئی واراں-
رکھڑی بنھوا لے میرے ویر،
ساون آیا !
میرے ہتھ پھلاں دی کھاری،
تیری آ گئی بھین پیاری،
وے ویرا تیتھوں کجھ نہیں منگدی،
مل بہیئے اک واری-
رکھڑی بنھوا لے میرے ویر،
ساون آیا !
اجڑی ہوئی دنیاں،
توں میری پھیر وسا دے ۔
بگڑی نوں بنا دے ۔
اس پاپ دی دنیاں وچ،
وسنا نہیں ملدا،
رونا نہیں ملدا،
ہسنا نہیں ملدا ۔
روندے ہوئے نیناں نوں میرے،
ہسنا سکھا دے،
بگڑی نوں بنا دے-
اجڑی ہوئی دنیاں،
توں میری پھیر وسا دے ۔
بگڑی نوں بنا دے ۔
کیوں رس گیا ایں سجنا،
کی دوش ہے میرا ۔
کیوں کیتا ای سجنا،
میری دنیاں 'چ ہنیرا ۔
بجھدی ہوئی آساں دی شمع،
آ کے جگا دے ۔
بگڑی نوں بنا دے-
اجڑی ہوئی دنیاں،
توں میری پھیر وسا دے ۔
بگڑی نوں بنا دے ۔
اسیں دو پنچھی آزاد بھلا،
کوئی پنجرے وچ کیوں پاوے ۔
اسیں ہو جائیے برباد بھلا،
کوئی پنجرے وچ کیوں پاوے ۔
عورت-
ایہہ اکھیاں وچ دو اکھیاں،
ڈھک ڈھک رکھیاں ۔
اس دل وچ دل دی یاد،
کوئی پنجرے وچ کیوں پاوے ۔
مرد-
اس روپ اندر کوئی لالی،
ہائے متوالی ۔
اس پریم اندر کوئی سواد،
کوئی پنجرے وچ کیوں پاوے ۔
دونیں-
اسیں اک ڈالی دیاں پتیاں،
اک رنگ رتیاں ۔
ساڈی دنیاں ہے آزاد،
کوئی پنجرے وچ کیوں پاوے ۔
اس پریم دی سمجھ ن آئی نی،
اس پریم دی سمجھ ن آئی نی ۔
کوئی در در بھچھیا منگدا نی،
کوئی بھگوے کپڑے رنگدا نی،
کوئی لبھدا سنگدا سنگدا نی،
کوئی پھردا کنّ پڑوائی نی-
اس پریم دی سمجھ ن آئی نی،
اس پریم دی سمجھ ن آئی نی ۔
کوئی 'لیلیٰ' 'لیلیٰ' کردا نی،
کوئی سوہنا ڈب ڈب مردا نی،
ایہہ عشقَ نہ موتوں ڈردا نی،
پیا تھل وچ دیوے دہائی نی-
اس پریم دی سمجھ ن آئی نی،
اس پریم دی سمجھ ن آئی نی ۔
کوئی بلبل بن بن چہکے نی،
کوئی کلیاں بن بن ٹہکے نی،
کوئی بھنورا بن بن سہکے نی،
کوئی پھردا بین بجائی نی-
اس پریم دی سمجھ ن آئی نی،
اس پریم دی سمجھ ن آئی نی ۔
کوئی نین غضب دے مارے نی،
کوئی پنچھی قید وچارے نی،
کوئی ہسّ ہسّ خون گزارے نی،
کوئی راتیں سوں پچھتائی نی-
اس پریم دی سمجھ ن آئی نی،
اس پریم دی سمجھ ن آئی نی ۔
ماہی غصے غصے کیوں رہندا نی،
سانوں دل دا دکھ نہ کہندا نی ۔
کالی بدلی کیس کھلارے،
ہسدے ہسدے لک گئے تارے ۔
ایہہ دل ہٹکورے لیندا نی-
ماہی غصے غصے کیوں رہندا نی !
باغ حسن دا کھڑیا پیارا،
اک اک پھل دا مست اشارہ ۔
بھنورا رس رس بہندا نی-
ماہی غصے غصے کیوں رہندا نی !
ترلے کر کر دل سمجھایا،
پھیر بھی ظالم باز ن آیا ۔
سجن پچھے ٹر پیندا نی-
ماہی غصے غصے کیوں رہندا نی !
عورت-
بدلاں وچ چن ہسدا،
میریاں اکھیاں وچوں،
میرے ماہیئے دا بتّ وسدا ۔
مرد-
کوئی کنیاں وسیاں نے،
سجنا دے باغاں وچ،
ہن انبیاں رسیاں نے ۔
عورت-
آ ماہیا مل ہسیئے،
دنیاں نہیں چھڈدی،
کتے اوہلے چل وسیئے ۔
مرد-
پروانہ سڑ گیا نی،
سجناں دا خط پڑھ کے،
چا سجناں نوں چڑھ گیا نی ۔
عورت-
گھنڈ کلیاں نے کھولھ دتے،
اکھیاں نے ماہی تکیا،
اگے موتی ڈولھ دتے ۔
مرد-
دل دندے دہائیاں نے،
توڑ نہ دئیں وے ربا،
اساں مر مر لائیاں نے ۔
عورت-
میری چرخی دے تند لڑ پئے،
ہسدی نے گھنڈ چکیا،
کل دنیاں تے چن چڑھ پئے ۔
مرد-
گانے بنھ بنھ توڑ دتے،
سجناں نے ہاں کرکے،
ساڈے دل کیوں موڑ دتے ۔
عورت-
سوہے چوڑے ویاہیاں دے،
ماہی پردیس وسے،
ساڈے حالَ سدائیاں دے ۔
مرد-
کالے کپڑے رنگا لئے نے،
حسن دے قیدی نے،
ڈیرے جنگلیں لا لئے نے ۔
عورت-
مینوں ہسدے پھل لے دے،
جے ماہی وکدا اے،
مینوں مائیں نی مل لے دے ۔
مرد-
لوکی عید منوندے نے،
سجناں دے گھنڈ دے وچوں،
چند نظریں اؤندے نے ۔
عورت-
وائیں ٹھنڈھیاں گھلیاں نے،
سجناں نے بلھ کھولھے،
وچوں کلیاں ڈلھیاں نے ۔
مرد-
رت آ گئی اے ساون دی،
اکھیاں نوں تانگھ لگی،
گھر سجناں دے آون دی ۔
عورت-
ہتھیں رنگلی مہندی اے،
ماہی میرا چند ورگا،
مینوں خلقت کہندی اے ۔
مینوں ستیاں نیند نہ آوے،
نی ماہی میرا غصے غصے ۔
میرا جوبن ڈلھ ڈلھ جاوے،
نی ماہی میرا غصے غصے ۔
گورا رنگ تے شربتی اکھیاں،
نی میں گھنڈ وچ ڈکّ ڈکّ رکھیاں،
مینوں طعنے دیندیاں سکھیاں-
نی ماہی میرا غصے غصے ۔
مینوں ستیاں نیند نہ آوے،
نی ماہی میرا غصے غصے ۔
میرا جوبن ڈلھ ڈلھ جاوے،
نی ماہی میرا غصے غصے ۔
اوہ کالیاں بدلیاں آئیاں،
ساون نے جھڑیاں لائیاں،
میں پھردی ہاں وانگ شدائیاں-
نی ماہی میرا غصے غصے ۔
مینوں ستیاں نیند نہ آوے،
نی ماہی میرا غصے غصے ۔
میرا جوبن ڈلھ ڈلھ جاوے،
نی ماہی میرا غصے غصے ۔
مرد-
اک ہور پیا دے،
اک ہور پیا دے،
دیوانہ بنا دے،
مستانہ بنا دے ۔
عورت-
میرے اکھیاں دے پیاسے،
پی تیرے حوالے،
پی، پی کے مکا دے،
اک ہور پیا دے ۔
دیوانہ بنا دے،
مستانہ بنا دے ۔
مرد-
میری ہوشاں دی نگری،
بے ہوش بنا دے ۔
بے ہوش بنا دے،
خاموش بنا دے ۔
دیوانہ بنا دے،
مستانہ بنا دے ۔
عورت-
میری چڑھدی جوانی،
دریا دی روانی ۔
تیری دنیاں دیوانی،
میری مست جوانی ۔
پی، پی کے مکا دے،
اک ہور پیا دے ۔
دیوانہ بنا دے،
مستانہ بنا دے ۔
اک ہور پیا دے،
اک ہور پیا دے ۔
اک کڑی-
پیریں میرے جھانجراں،
تے باہیں میرے بند نی،
ویکھ لو سہیو نی،
میرے گھنڈ وچ چند نی ۔
دوجی-
نینیں میرے کجلا،
تے ہتھیں مہندی لال وے ۔
چھڈ میری وینی تیرا،
نت ایہہ سوال وے ۔
تیجی-
گوریاں نے باہاں میں،
چڑھائیاں ونگاں کالیاں ۔
اکھیاں 'چ ہسے مونہوں،
کڈھے ماہی گالیاں ۔
چوتھی-
ماہی وسے پردیس مینوں،
اوہنے ونگاں گھلیاں ۔
ویکھ ویکھ ونگاں سہیاں،
سہریاں دے چلیاں ۔
اک 'جوگی' مندراں والا
ہیرے تیرے پنڈ وچ آیا ۔
اوہنے تن تے بھسم رمایا،
ہیرے تیرے پنڈ وچ آیا ۔
رو رو کے جاں گلاں کردا،
'ہیر' ہیر' کہہ ہؤکے بھردا،
اوہنے سبھ دا دل بھرمایا نی ۔
تیرے پنڈ وچ آیا ۔
اک 'جوگی' مندراں والا
ہیرے تیرے پنڈ وچ آیا ۔
گل وچ پائیاں بک بک لیراں
حالَ بنائے وانگ فقیراں
اوہنے کھوہ تے دھونا تایا نی-
تیرے پنڈ وچ آیا ۔
اک 'جوگی' مندراں والا
ہیرے تیرے پنڈ وچ آیا ۔
اوہ آیا کوئی لال گواکے،
پنڈ پنڈ لبھدا بھیس وٹاکے،
بھکھا تے ترہایا نی-
تیرے پنڈ وچ آیا ۔
اک 'جوگی' مندراں والا
ہیرے تیرے پنڈ وچ آیا ۔
آؤن دے نی 'سہتیئے'،
جوگی نوں اگے آؤن دے ۔
ڈبے ہوئے بندیاں دے،
بیڑے بنے لاؤن دے ۔
'رانجھن' دے بول وانگ،
ایس دا بھی بول وے ۔
سندیاں ای واج میری،
جند گئی ڈول وے ۔
میری کھل لاہ کے ایہنوں،
جتیاں مڑھون دے ۔
آؤن دے نی 'سہتیئے'،
جوگی نوں اگے آؤن دے ۔
ڈبے ہوئے بندیاں دے،
بیڑے بنے لاؤن دے ۔
لاہ کے ایہدی الفی،
دشالے گل پا دیاں ۔
پاٹی جہی گودڑی نوں،
ہیرے پنے لا دیاں ۔
اک واری ہیرے ہیرے
کہہ کے تے بلاؤن دے ۔
آؤن دے نی 'سہتیئے'،
جوگی نوں اگے آؤن دے ۔
ڈبے ہوئے بندیاں دے،
بیڑے بنے لاؤن دے ۔
چپی ایہدی بھردیاں،
میں پا کے روپ اپنا ۔
'نورپری' اکھیاں نہ،
رہندیاں نے پاپناں ۔
گل نال لا کے سانوں،
ماہی نوں ہنڈھاؤن دے ۔
آؤن دے نی 'سہتیئے'،
جوگی نوں اگے آؤن دے ۔
ڈبے ہوئے بندیاں دے،
بیڑے بنے لاؤن دے ۔
دسیو وے راہیؤ کوئی،
پتہ میرے ڈھول دا ۔
سکے ہوئے پتاں وانگ،
دل رہندا ڈولدا ۔
ہنجھو نہیؤں سکدے،
تے ہؤکے نہیؤں مکدے ۔
ڈھول بناں کملی دے،
عیب نہیں لکدے ۔
وال وال ناگ وانگوں،
وس رہندا گھولدا ۔
دسیو وے راہیؤ کوئی،
پتہ میرے ڈھول دا ۔
سکے ہوئے پتاں وانگ،
دل رہندا ڈولدا ۔
اکھیاں 'چ ہس کے تے،
دل وچ وس کے ۔
جان لگا گیا سانوں،
پتہ وی نہ دس کے ۔
جگ کولوں ڈرے دل،
دکھڑے نہ پھولدا ۔
دسیو وے راہیؤ کوئی،
پتہ میرے ڈھول دا ۔
سکے ہوئے پتاں وانگ،
دل رہندا ڈولدا ۔
لا گیا نی روگ جہدا،
دارو نہ دوا نہ ۔
لا گیا پریت ایسی،
جہدا سانوں چاء نہ ۔
'نورپری' چن ساڈے نال،
کیوں نہیں بولدا ۔
دسیو وے راہیؤ کوئی،
پتہ میرے ڈھول دا ۔
سکے ہوئے پتاں وانگ،
دل رہندا ڈولدا ۔
تک تک پک گئیاں اکھیاں،
اوئے سجناں،
میرے تر تر تھک گئے نی پیر ۔
ڈھولا تیری نگری وچوں،
سانوں
اجے وی نہ ملیا ای خیر ۔
رب نوں بھلایا اسیں،
تینوں گل لا لیا ۔
ہنجھوآں دے موتیاں نوں،
مٹی 'چ ملا لیا ۔
دل دیا پتھرا توں،
منہ نہ وکھالیا ۔
جگّ وچ پا لئے لکھاں ویر ۔
ڈھولا تیری نگری وچوں،
سانوں
اجے وی نہ ملیا ای خیر ۔
تک تک پک گئیاں اکھیاں،
اوئے سجناں،
میرے تر تر تھک گئے نی پیر ۔
کلیاں تے پھلاں وچ،
ہاسہ تیرا تک کے ۔
بہہ گیا دوار تیرے،
ہار کے تے تھک کے ۔
میرے ول ویکھیا توں،
گھنڈ وی نہ چک کے ۔
ساڈے نالوں چنگے تینوں غیر ۔
ڈھولا تیری نگری وچوں،
سانوں
اجے وی نہ ملیا ای خیر ۔
تک تک پک گئیاں اکھیاں،
اوئے سجناں،
میرے تر تر تھک گئے نی پیر ۔
میں ڈھولن دی میرا ڈھول
ڈھولن دے بن سننجیاں گلیاں
گھر گھر ولکن نازاں پلیاں
پھل مرجھائے سکیاں کلیاں
وے ڈھولا میرے عیب نہ پھول
میں ڈھولن دی میرا ڈھول
ڈھولن میرے وسدا کول
میں کملی اوہ کملی والا
میں بھولی اوہ بھولا بھالا
کالیاں زلفاں والا کالا
اوہدے مٹھڑے مٹھڑے بول
میں ڈھولن دی میرا ڈھول
ڈھولن میرے وسدا کول
دنیاں والے برے ۔
اوئے بابا !
دنیاں والے برے !
بھولے بھولے نین جنہاں دے،
مٹھے مٹھے بین جنہاں دے،
سنھاں مارن ترے ۔
اوئے بابا !
دنیاں والے برے !
دن نوں چڑیاں کولوں ڈردے،
رات پوے تے ندیاں تردے،
لبھدے کھوج نہ کھرے ۔
اوئے بابا !
دنیاں والے برے !
گل وچ مالا تلکاں والے،
اپروں بگلے اندروں کالے،
بغلاں دے وچ چھرے ۔
اوئے بابا !
دنیاں والے برے !
جنے دردی اونے ویری،
جنے چھوٹے اونے زہری،
'نورپری' رہُ ارے ۔
اوئے بابا !
دنیاں والے برے !
کویں کھیڈاں تیاں،
نی کڑیو ۔
کویں کھیڈاں تیاں ۔
ساون برسے، بجلی کڑکے،
اگّ ہجر دی دونی بھڑکے،
خون جگر دا کلنج کلنج کے،
چلیاں بھر بھر پیاں ۔
نی کڑیو ۔
کویں کھیڈاں تیاں ۔
رنگلا چرکھا پیکیاں گھلیا،
رنگ سوہا ویکھ سوت ہو چلیا،
ایہناں چھلیاں میرا تن من چھلیا،
میں کہڑی بدھ جیاں ۔
نی کڑیو ۔
کویں کھیڈاں تیاں ۔
بوٹے بوٹے پینگھاں پئیاں،
لاڈاں پلیاں جھوٹن گئیاں،
پریم چولی میں سیون بیٹھی،
پاڑ دیاں کدی سیاں ۔
نی کڑیو ۔
کویں کھیڈاں تیاں ۔
مینوں ورجو نہ کڑیؤ چڑیؤ نی،
رٹھڑے نوں مناون میں چلیاں ۔
کسے چندرے دا پوکھا آیا نی،
اک تند نہ سواد دا پایا نی،
ایویں کھوہ کھوہ سوت گوایا نی،
کتن نوں جڑیاں نہ چھلیاں ۔
مینوں ورجو نہ کڑیؤ چڑیؤ نی،
رٹھڑے نوں مناون میں چلیاں ۔
اتوں راتاں نے آئیاں چاننیاں،
کسے قسمت والی نے ماننیاں،
میرے جیہیاں نے کھیہاں چھاننیاں،
خصماں نے جہڑیاں نہ جھلیاں ۔
مینوں ورجو نہ کڑیؤ چڑیؤ نی،
رٹھڑے نوں مناون میں چلیاں ۔
دنے بہن نہیں راتیں پین نہیں،
میرے نت دے مکدے وین نہیں،
رو رو کے تھکدے نین نہیں،
درداں نے دردن میں سلیاں ۔
مینوں ورجو نہ کڑیؤ چڑیؤ نی،
رٹھڑے نوں مناون میں چلیاں ۔
ویکھو نی ویکھو ماہی بن،
میرے بانکے ڈھول سپاہی بن،
پردیسی رٹھڑے راہی بن،
سننجیاں نے پئیاں سبھ گلیاں ۔
مینوں ورجو نہ کڑیؤ چڑیؤ نی،
رٹھڑے نوں مناون میں چلیاں ۔
کنیاں وے پئیاں،
نکیاں نکیاں ۔
مورنیاں نوں مور بلاندے
چکوی چکوا پئے کرلاندے
بجلی دے بھڑکے ہڈ کڑکاندے
ہن بت میرے نوں بنیاں وے،
پئیاں نکیاں نکیاں کنیاں وے ۔
کالیاں راتاں سیالیاں راتاں
چن وے وچھوڑے والیاں راتاں
وے ماہیا کتھے گالیاں راتاں
پریم تناواں تنیاں وے،
پئیاں نکیاں نکیاں کنیاں وے ۔
بھور پوے جاں شام سویلے
نظراں جاندیاں ڈھونڈن بیلے
چریں وچھنیاں نوں سائیں میلے
میں دکھیارن گھنیاں وے،
پئیاں نکیاں نکیاں کنیاں وے ۔
تڑکے سئیاں تکن آئیاں
چرخیاں سٹ کے پاؤن دہائیاں
قسمت ماری نوں آ مل سائیاں
ویکھ تتی دیاں بنیاں وے،
پئیاں نکیاں نکیاں کنیاں وے ۔
اج ساڈے سجناں دے
گئے قافلے دور،
جو رب نوں منظور ۔
گورے گورے پھل اتے بھنورے لڑدے
جد پت ہلدے موتی جھڑدے،
ہس دلا نہ جھور،
اج ساڈے سجناں دے
گئے قافلے دور ۔
چڑھ نہ وے چندہ کر نہ وے چانن
چانن دے دکھ وچھڑے جانن
ڈلھ ڈلھ پیندا ای نور،
اج ساڈے سجناں دے
گئے قافلے دور ۔
ہتھ وچ تسبیح منہ وچ ماہی
گل وچ کفنی نادر شاہی
لکھ لکھ عیب قصور،
اج ساڈے سجناں دے
گئے قافلے دور ۔
نکیاں نکیاں بونداں کنیاں
دل دے چھالے چھلتاں بنیاں
اکھیاں 'چ رڑکے بھور،
اج ساڈے سجناں دے
گئے قافلے دور ۔
گھل نہ نی ٹھنڈھیئے وائے گھل نہ
بے-پر ایہہ تڑپھا بلبل نہ
'نورپری' دی حور،
اج ساڈے سجناں دے
گئے قافلے دور ۔
سوہنے نے مار مکایا
اوئے مینوں،
سوہنے نے مار مکایا ۔
پچھ پچھ کے میری جان نہ کھاؤ
دنیاں والیو گھر نوں جاؤ
اکھیاں نے جادو پایا
اوئے مینوں،
سوہنے نے مار مکایا ۔
دل دے زخم نہ راضی ہونے
ہنجھوآں باجھوں کسے نہ دھونے
عشقَ نے چھرا چلایا
اوئے مینوں،
سوہنے نے مار مکایا ۔
گجھا روگ نہ دسیا جاوے
وچے وچ ہڈیاں نوں کھاوے
اہنے منہ نوں جندرا لایا
اوئے مینوں
سوہنے نے مار مکایا ۔
زلفاں دی تصویر جے ویکھاں
ہتھاں وچ زنجیر میں ویکھاں
قیدی اوس بنایا،
اوئے مینوں
سوہنے نے مار مکایا ۔
دل دا محرم آیا نہیں،
کملی نوں گل لایا نہیں ۔
راہاں دے وچ نین کھلوتے
جگ دیاں نظراں وچ پروتے
دن ڈبیا جند کھاندی غوطے
چند کدھرے دس آیا نہیں،
دل دا محرم آیا نہیں،
کملی نوں گل لایا نہیں ۔
تھاں تھاں جندڑی ترلے کردی
جنی کھنی دے مہنے جردی
وے سائیاں میں تیری بردی
میں تے منوں بھلایا نہیں،
دل دا محرم آیا نہیں،
کملی نوں گل لایا نہیں ۔
دل وچ بلدے لامبو لمبے
جیوں پانی بن مچھی کمبے
راہ ول تکدے نین نے امبے،
سجنا مکھ دکھلایا نہیں،
دل دا محرم آیا نہیں،
کملی نوں گل لایا نہیں ۔
زلفاں دے کنڈلاں وچ ولیاں
لکھاں اس نوں ڈھونڈھن چلیاں
-
سڑ موئیاں کئی بھلیاں بھلیاں
ڈاچی نوں پرتایا نہیں،
دل دا محرم آیا نہیں،
کملی نوں گل لایا نہیں ۔
اسیں منتاں کر کر ہارے،
سجن گھر نہیں رہندے،
ساتھوں وچھڑے جان پیارے ۔
بھولے نین تڑپھدے رہندے
ڈردے اچی ساہ نہ لیندے
پھل کلیاں نوں رو رو کہندے
ایہہ دل کوئی دکھیارے،
سجن گھر نہیں رہندے،
ساتھوں وچھڑے جان پیارے ۔
کملی ہوئی پھرے جوانی
پریت 'چ بھجی مست دیوانی
ہنجھوآں والے لے لے موتی
میں ہن ہار شنگارے،
سجن گھر نہیں رہندے،
ساتھوں وچھڑے جان پیارے ۔
دل دیاں لگیاں کؤن بجھاوے
روندیاں سدھراں نوں پرچاوے
'نورپری' دل غشیاں کھاوے
وچھڑے جان پیارے،
سجن گھر نہیں رہندے،
ساتھوں وچھڑے جان پیارے ۔
میرے اودر گئے نے نین
راتیں اٹھ اٹھ بڑکاں لین
سفنے دے وچ ملے نیناں نوں
اوہناں حالَ دسے سبھ دل دے
آکھن لگے کرماں باجھوں
وچھڑے یار نہ ملدے
خوشی اکھ تے نظر نہ آئے،
پھیر کلیجے دھوہاں پین،
میرے اودر گئے نے نین
راتیں اٹھ اٹھ بڑکاں لین
قدم کہن اوہ دور نے رہندے
لبھ لبھ کے تھک موئے
آس کہے ایہہ صدق نہیں پکا
اوہ نہیں لھامبے ہوئے
توں لبھدا ایں دنیاں وچوں،
اوہ دنیاں توں رس رس بہن،
میرے اودر گئے نے نین
راتیں اٹھ اٹھ بڑکاں لین
دل قلبوت نوں آکھن لگا
چیر دیو ایہہ سینہ
سجناں دی مندری وچ سوہا
جڑ دیو لال نگینہ
خبرے 'نورپری' ہتھ پا لئے،
مک جاون ایہہ نت دے وین،
میرے اودر گئے نے نین
راتیں اٹھ اٹھ بڑکاں لین
نین میرے اج ولکدے
روندے زارو زار،
بیلیا او…اے !
پتنی آ گئیاں بیڑیاں
لنگھ گیا ملکھ ہزار،
بیلیا او…اے !
گل وچ میرے میڈھیاں
بیٹھیاں کنڈل مار،
بیلیا او…اے !
میری چڑھی جوانی قہر دی
اچھلی ٹھاٹھاں مار،
بیلیا او…اے !
سپّ بن گئیاں پونیاں
میری چرخی کرے پکار،
بیلیا او…اے !
میری کچی تانی پریت دی
ہو گئی تارو تار،
بیلیا او…اے !
میں ولکاں وانگر بلبلاں
اج گھر گھر کھڑی بہار،
بیلیا او…اے !
میرا رس رس بہندا جوبنا
میرے کجلے وچ خمار،
بیلیا او…اے !
میرے ہؤکے رہِ گئے لباں تے
میرے رلدے ہار شنگار،
بیلیا او…اے !
اک 'نورپری' بن حالَ وے
مینوں جھڑکاں دے سنسار،
بیلیا او…اے !
پریتاں توڑ دے ماہیا،
میرا دل موڑ دے ماہیا !
میں لاوندی لال نہ مہندی
میری دنیاں بنی رہندی
کسے بے لوڑ دے ماہیا
کچاوے موڑ دے ماہیا،
پریتاں توڑ دے ماہیا،
میرا دل موڑ دے ماہیا !
اہلے بیٹھ کے پائیاں
میرے توں گل 'چ سی پھاہیاں
وے وینی چھوڑ دے ماہیا
کچاوے موڑ دے ماہیا،
پریتاں توڑ دے ماہیا،
میرا دل موڑ دے ماہیا !
میں کلیاں وانگ نہ ہسدی
کسے نوں بھیت نہ دسدی
اجے بھی ہوڑ دے ماہیا
کچاوے موڑ دے ماہیا،
پریتاں توڑ دے ماہیا،
میرا دل موڑ دے ماہیا !
ماہی دے آ کے دربار،
ہن کی کڈھنا گھنگھٹ یار ۔
گھنگھٹ لاہ کے درشن پا لے
وچھڑیا ماہی گل نوں لا لے
اپنے سبھ گناہ بخشا لے
ہن کی پچھنا وار کوار،
ماہی دے آ کے دربار،
ہن کی کڈھنا گھنگھٹ یار ۔
روندے روندے نین وکھا دے
اس دے دل تے چھالے پا دے
بھر بھر ہؤکے چنگاں لا دے
ڈاہڈھا رو رو زارو زار،
ماہی دے آ کے دربار،
ہن کی کڈھنا گھنگھٹ یار ۔
'نورپری' کلیاں چھڈ جانا
ن کوئی دسنا اصل ٹکانا
روگ ہڈاں وچ رچدا جانا
اےداں کوہ کوہ نہ ہن مار،
ماہی دے آ کے دربار،
ہن کی کڈھنا گھنگھٹ یار ۔
رانجھن نال پیار
مائیں،
میرا رانجھن نال پیار ۔
رانجھن نے میرا تن من چھلیا
رانجھن میرا رب نے گھلیا
رانجھن دے بن خالی خالی
دسدا اے سنسار،
رانجھن نال پیار
مائیں،
میرا رانجھن نال پیار ۔
رانجھن آوے چند چڑھ جاوے
رانجھن ساڈے درد ونڈاوے
رانجھن روپ شنگار،
رانجھن نال پیار
مائیں،
میرا رانجھن نال پیار ۔
رانجھن ساڈا منگو چارے
چاک نہ ملدے روز ادھارے
رانجھن نال بہار،
رانجھن نال پیار
مائیں،
میرا رانجھن نال پیار ۔
مائی نی سانوں لا نہ وٹنا،
میں ڈھولے بن پل نہیں کٹنا ۔
نہ پا سوہیاں لال پشاکاں،
نہیں چھڈنا تینوں تیریاں ساکاں ۔
میں رنگلا چوڑا بھنّ سٹنا،
میں ڈھولے بن پل نہیں کٹنا ۔
پا کے نتھّ کیوں کھنجھدی جاویں،
کس دے ہتھ مہار پھڑاویں ۔
اس گلّ وچوں توں کی کھٹنا،
میں ڈھولے بن پل نہیں کٹنا ۔
میرے نین نے ہؤکے بھردے،
ڈھولا دے کے راضی کردے ۔
نیں مائی تیرا کجھ نہیں گھٹنا،
میں ڈھولے بن پل نہیں کٹنا ۔
آ ڈھولا گھر آ ڈھولا،
میرے نین گئے کملا ڈھولا ۔
اکھیاں دے وچ واسا تیرا
پھلاں دے وچ ہاسہ تیرا
دم دم تیرا چاء ڈھولا،
آ ڈھولا گھر آ ڈھولا،
میرے نین گئے کملا ڈھولا ۔
تیرے بن ہن میں نہیں وسدی
خلقت مینوں کملی دسدی
ہن نہ چھڈ کے جا ڈھولا،
آ ڈھولا گھر آ ڈھولا،
میرے نین گئے کملا ڈھولا ۔
تیرے در تے بیٹھی سک گئی
اگوں میری منزل مک گئی
ہن نہ جند تڑپھا ڈھولا،
آ ڈھولا گھر آ ڈھولا،
میرے نین گئے کملا ڈھولا ۔
عورت-
سن وے چیرے والڑیا
دو لالڑیاں،
پینگھاں جھوٹن آئیاں،
زلفاں والڑیاں ۔
مرد-
نہ کر مان نی گوریئے
رنگ گوہڑے دا،
دو دن دا چھنکار،
ایہہ رنگلے چوڑے دا ۔
عورت-
سن وے کرماں والیا
گل گانی آں،
پھڑ تلواراں چڑھ پئے،
روپ جوانی آں ۔
مرد-
نہ پا نیناں والیئے
باتاں پریت دیاں،
سجناں باجھ نہ کلیاں،
راتاں بیت دیاں ۔
عورت-
اکھیاں میریاں روندیاں
دھاہاں ماردیاں،
کر کر چیتے گلاں،
رٹھڑے پیار دیاں ۔
مرد-
پنچھی دل دا تڑپھے
اکھ لاؤندا نہیں،
سجنا ملیاں باجھ،
صبر اج آؤندا نہیں ۔
میں تیری میں تیری یار،
ایویں نہ تڑپا کے مار ۔
توں جتیا تے ساڈی ہار،
ایویں نہ تڑپا کے مار ۔
نیناں دے دریا چڑھ آئے،
میری دنیاں رڑھدی جائے ۔
غوطے کھاواں پیش نہ جائے،
آ مل سانوں لا دے پار ۔
میں تیری میں تیری یار،
ایویں نہ تڑپا کے مار ۔
توں جتیا تے ساڈی ہار،
ایویں نہ تڑپا کے مار ۔
کتھے تر گیوں کملی کرکے،
ناگاں دی پنڈ سر تے دھر کے ۔
آپ تے لنگھ گؤں مہرے ترکے،
سانوں چھڈ کے شہہ وچکار ۔
میں تیری میں تیری یار،
ایویں نہ تڑپا کے مار ۔
توں جتیا تے ساڈی ہار،
ایویں نہ تڑپا کے مار ۔
عشقَ ہوراں نے پیار ایہہ کیتا،
خون وجود میرے دا پیتا،
درداں میرا انگ انگ سیتا،
سانوں نہ تڑپھا کے مار ۔
میں تیری میں تیری یار،
ایویں نہ تڑپا کے مار ۔
توں جتیا تے ساڈی ہار،
ایویں نہ تڑپا کے مار ۔
میں ماجھے دی مورنی،
پیلاں پاندی آواں ۔
پیریں میرے جھانجر چھنکے،
پنڈ دے دل دھڑکاواں ۔
میں ماجھے دی مورنی،
پیلاں پاندی آواں ۔
ساون دی رت کن من کنیاں،
لک لک کھبھدی جاواں ۔
میں ماجھے دی مورنی،
پیلاں پاندی آواں ۔
روپ جوانی رستے ویکھن،
میں بیٹھی پرچاواں ۔
میں ماجھے دی مورنی،
پیلاں پاندی آواں ۔
لک پتلا تے لہنگا بھاری،
پئی ہچکولے کھاواں ۔
میں ماجھے دی مورنی،
پیلاں پاندی آواں ۔
ماہی میرا وچ پردیساں،
لکھ لکھ چٹھیاں پاواں ۔
میں ماجھے دی مورنی،
پیلاں پاندی آواں ۔
کالیاں راتاں نیند نہ آوے،
ہاکاں مار بلاواں ۔
میں ماجھے دی مورنی،
پیلاں پاندی آواں ۔
گھنڈ کڈھ لے پتلیئے نعرے،
نی سہریاں دا پنڈ آ گیا ۔
تیرے روپ دے پین لشکارے،
نی سہریاں دا پنڈ آ گیا ۔
پتلا ڈوریا اڈدا جاندا،
زلفاں دا سپّ کنج پیا لاہندا،
تیرا لونگ سینتاں مارے،
نی سہریاں دا پنڈ آ گیا ۔
گھنڈ کڈھ لے پتلیئے نعرے،
نی سہریاں دا پنڈ آ گیا ۔
تیرے روپ دے پین لشکارے،
نی سہریاں دا پنڈ آ گیا ۔
کالے کیس کالیاں راتاں،
گھر گھر ہندیاں تیریاں باتاں،
سانوں دے جا نین ادھارے،
نی سہریاں دا پنڈ آ گیا ۔
گھنڈ کڈھ لے پتلیئے نعرے،
نی سہریاں دا پنڈ آ گیا ۔
تیرے روپ دے پین لشکارے،
نی سہریاں دا پنڈ آ گیا ۔
ایویں ونڈ نہ گھر گھر ہاسے،
مگروں رونگے نین اداسے،
جاں لوکاں لٹ لئے سارے،
نی سہریاں دا پنڈ آ گیا ۔
گھنڈ کڈھ لے پتلیئے نعرے،
نی سہریاں دا پنڈ آ گیا ۔
تیرے روپ دے پین لشکارے،
نی سہریاں دا پنڈ آ گیا ۔
(پاٹھ بھید=ہیٹھلے بند نند لال
نورپری کاوَ-سنگرہ وچ ہن:)
لک پتلا تے لہنگا بھاری
رنگلے ہاسے چڑھی خماری
توں تے ہاسیاں دے ڈھیر کھلارے
کہ سوہریاں دا پنڈ آ گیا…
کینٹھی والی گردن اتے
لکھاں کالے بسیئر ستے
لاگے سپنی شوکراں مارے
کہ سوہریاں دا پنڈ آ گیا…
انگ انگ سمدے مکھن ملائیاں
چڑھ چڑھ کے آپھاتاں آئیاں
تیرے مستیاں بھرے ہلارے
کہ سوہریاں دا پنڈ آ گیا…
تیرے گھنڈ وچ کی،
نی کڑیئے !
تیرے گھنڈ وچ کی ؟
مٹھیاں مٹھیاں باتاں پاؤندا،
زلفاں واہ واہ راتاں پاؤندا ۔
ایہہ کوئی ربّ دا جی
نی کڑیئے !
تیرے گھنڈ وچ کی ؟
نیویں پاوے دل نوں کھاوے،
جاں ویکھے مینوں لٹ لے جاوے ۔
جان گیا میری پی
نی کڑیئے !
تیرے گھنڈ وچ کی ؟
چک کے گھنڈ وکھا دے پریئے،
سورج نوں اگّ لا دے پریئے ۔
ایہہ کوئی ربّ دا جی
نی کڑیئے !
تیرے گھنڈ وچ کی ؟
چناں وے سانوں کلیاں نہ چھڈّ وے ۔
باغاں 'چ آ گئی بہار،
چنا وے،
سانوں کلیاں نہ چھڈّ وے ۔
پھلاں کولوں لالی جائے نہ سمبھالی،
کلیاں دا ڈلھدا خمار ۔
باغاں 'چ آ گئی بہار،
ماہی وے،
سانوں کلیاں نہ چھڈّ وے ۔
نواں نواں جوبن تے
نواں نواں چا ساڈا،
نواں نواں باہواں 'چ پیار ۔
باغاں 'چ آ گئی بہار،
ماہی وے،
سانوں کلیاں نہ چھڈّ وے ۔
بھورے دی گونج
ساڈا دل تڑفانودی وے،
سینے وچ لگدی کٹار ۔
باغاں 'چ آ گئی بہار،
ماہی وے،
سانوں کلیاں نہ چھڈّ وے ۔
کجلے دی دھار وچ
سو سو کٹاری وے،
جوبن پروہنا دن چار ۔
باغاں 'چ آ گئی بہار،
ماہی وے،
سانوں کلیاں نہ چھڈّ وے ۔
رس رس ٹر گیا ڈھول،
سئیؤ نی میرا،
رس رس ٹر گیا ڈھول ۔
ہسدی میں ہسدی نے،
پھل اک ماریا نی،
مندا چنگا بولیا نہ بول،
رس رس ٹر گیا ڈھول ۔
سئیؤ نی میرا،
رس رس ٹر گیا ڈھول ۔
آکھ چکی لے لے ساڈے،
روپ تے جوانی چنا،
وس پر اکھیاں دے کول،
رس رس ٹر گیا ڈھول ۔
سئیؤ نی میرا،
رس رس ٹر گیا ڈھول ۔
سٹ سٹ اتھرو اوہ،
اگّ سینے لا گیا نی،
ہن ساڈے رہندا نہینؤں کول،
رس رس ٹر گیا ڈھول ۔
سئیؤ نی میرا،
رس رس ٹر گیا ڈھول ۔
کی پردیسی ساتھوں منگدا،
نی گوریئے !
کی پردیسی ساتھوں منگدا ؟
ساڈے منگے چن
نین نی ادھارے،
اسیں ایہدا منیئے سوال ۔
ساڈے کولوں کاہدے لئی سنگدا،
نی گوریئے !
کی پردیسی ساتھوں منگدا ؟
کہندے پردیسیا وے
درد دلاں دے سانوں،
لئیے تیرے درد ونڈا ۔
گھڑی گھڑی بوہے اگوں لنگھدا،
نی گوریئے !
کی پردیسی ساتھوں منگدا ؟
چپ وٹ وٹ کاہنوں
ماریں پردیسیا وے،
ہس کے تے اک واری بول ۔
نیناں وچ نین پیا رنگدا،
نی گوریئے !
کی پردیسی ساتھوں منگدا ؟
سہجے سہجے کتّ نی،
انجانے کڑیئے !
اکھاں 'چ رمزاں،
دل 'چ مروڑی،
کتنی 'چ رکھنی ایں،
چول کو روڑی ۔
ماپیاں نال کپتّ نی،
انجانے کڑیئے !
چرخی تیری دیوے دہائیاں،
پریت تیری نے چھنجاں پائیاں ۔
تیرے جسے 'چوں سمدی رتّ نی،
انجانے کڑیئے !
لنگھدے جاندے چھیل چھبیلے،
تیرے گیت دی ہونگر کیلے ۔
نہ البیلی وت نی،
انجانے کڑیئے !
توں آباد نہیں کرنا
چنا برباد کردے ۔
نین نہ ولکن رات دنے
پئے یاد کردے ۔
توں اپنی رحمت دے در توں،
کدی جے خیر پا دیندوں ۔
نہ گلیاں 'چ اسیں رلدے،
کدی پھریاد کردے ۔
توں آباد نہیں کرنا
چنا برباد کردے ۔
نین نہ ولکن رات دنے
پئے یاد کردے ۔
کیوں تڑپھانا ایں ہولی ہولی،
دل تے رکھ چھریاں ۔
توں اکے واری ہی مینوں،
قتل جلاد کردے ۔
توں آباد نہیں کرنا
چنا برباد کردے ۔
نین نہ ولکن رات دنے
پئے یاد کردے ۔
پیا دے اپنے میخانے 'چوں،
گھٹ آپنی صراحی دا ۔
میرے ساقی میری دنیاں بھی،
ہن آباد کردے ۔
توں آباد نہیں کرنا
چنا برباد کردے ۔
نین نہ ولکن رات دنے
پئے یاد کردے ۔
صراحی 'چوں ذرا ساقی،
میری پیالی 'چ پا دیویں !
توں نظراں جے ذرا میلیں،
میری ہستی بنا دیویں ۔
توں ہس کے جے ذرا بولیں،
تے موتی ہی وسا دیویں ۔
اوہ سوہنے ساقیا میری،
بھی دنیاں نوں وسا دیویں ۔
صراحی 'چوں ذرا ساقی،
میری پیالی 'چ پا دیویں !
تیرے بلھاں دے ہاسے 'چ،
خدا دا نور ہسدا اے ۔
تیرے نیناں دے ساگر 'چ،
ایہہ مینہہ کرماں دا وسدا اے ۔
توں لکھاں دی بنائی اے،
میری بگڑی بنا دیویں ۔
صراحی 'چوں ذرا ساقی،
میری پیالی 'چ پا دیویں !
توں مستی وچ جے آویں،
مستانہ بنا دیویں ۔
توں رحمت وچ جے آویں،
تے قبراں نوں جگا دیویں ۔
توں ٹھوکر مار کے میری وی،
قسمت نوں جگا دیویں ۔
صراحی 'چوں ذرا ساقی،
میری پیالی 'چ پا دیویں !
دنیاں چلو چلی دا میلہ،
او من باوریا !
اک داتا اک دسے بھکھاری،
اک کنگلا اک مایہ دھاری،
کوئی گلیاں وچ رلدا پھردا،
دیوے کوئی نہ دھیلا ۔
دنیاں چلو چلی دا میلہ،
او من باوریا !
ہیرے لال کسے گھر ڈلھدے،
کوئی پردیسیں پھردے رلدے،
کفن بنا کوئی تریا جاندا،
کھا کے موت غلیلا ۔
دنیاں چلو چلی دا میلہ،
او من باوریا !
ماپیاں سانوں لاڈ لڈائے،
ہنجھوآں ورگے موتی پائے،
اوڑک ڈولی چاڑھ کے کہندے،
ہن جاون دا ویلا ۔
دنیاں چلو چلی دا میلہ،
او من باوریا !
نہ کوئی ہے پردیسی لالا،
نہ کوئی دیساں والا،
جتھے کسے دی منزل مک گئی،
سوں گیا ویکھ کویلا ۔
دنیاں چلو چلی دا میلہ،
او من باوریا !
بیڑی میری کون لنگھاوے پار ۔
میں نردھن دیاں خالی کنیاں ۔
لوک نہ کرن ادھار،
بیڑی میری کون لنگھاوے پار ۔
جوبن والے دا سودا وکدا،
ویکھیا ایس بازار،
بیڑی میری کون لنگھاوے پار ۔
مطلب دے سبھ رشتے ناطے،
پکدی دے سبھ یار،
بیڑی میری کون لنگھاوے پار ۔
میں وطن دا شہید ہاں،
میری یاد بھلا دینی ۔
میرے خون دی اک پیالی،
کسے پیاسے نوں پلا دینی ۔
کسے ابلا دا ہتھ پھڑکے،
میرے خون دی لا مہندی ۔
اوہدی دنیاں وسا دینی،
میری دنیاں مٹا دینی ۔
میں وطن دا شہید ہاں،
میری یاد بھلا دینی ۔
دینا نہ کسے پیسہ،
میرے منگتے نیانے نوں ۔
میری مٹی دی مٹھ بھر کے،
اوہدی جھولی 'چ پا دینی ۔
میں وطن دا شہید ہاں،
میری یاد بھلا دینی ۔
میرے گھر دے ہنیرے وچ،
بیٹھی اک اجڑی ہوئی ۔
اوہدے نیناں دی لو کھوہ کے،
دیوالی جگا دینی ۔
میں وطن دا شہید ہاں،
میری یاد بھلا دینی ۔
میرا ٹر گیا ماہی نی،
ڈھونڈاں کس در جا ۔
میری پھوک کے مہندی نی،
روندے چھڈّ گیا چا ۔
نہ میں ڈبدی ہاں ماہیا،
نہ میں تردی ہاں ماہیا،
چڑھیاں ساون کانگاں وے،
ہوکے بھردی آں ماہیا،
روندے نیناں 'چ ویکھیں وے،
خونی چڑھے دریا ۔
میرا ٹر گیا ماہی نی،
ڈھونڈاں کس در جا ۔
میری پھوک کے مہندی نی،
روندے چھڈّ گیا چا ۔
آیا ساون مہینہ نی،
سئیاں ہسدیاں آئیاں،
پا پا کجلے نینیں نی،
سبھناں چھریاں چلائیاں،
برہوں کٹھڑے دل نے نی،
لئیاں ہس ہس کھا ۔
میرا ٹر گیا ماہی نی،
ڈھونڈاں کس در جا ۔
میری پھوک کے مہندی نی،
روندے چھڈّ گیا چا ۔
آواز-
تیری عمر نیانی نی،
ایہہ نہ اتھرو وگا ۔
ایتھے اڈدے پنچھی نی،
لیندے پنجرے پا ۔
ڈاروں وچھڑیئے کونجے نی،
ایویں نہ کرلا ۔
میرا ٹر گیا ماہی نی،
ڈھونڈاں کس در جا ۔
میری پھوک کے مہندی نی،
روندے چھڈّ گیا چا ۔
نی میں بھائی دی، نی میں ویر دی
کدی بھل کے قسم نہیں کھاوانگی ۔
ہتھ گانے بنھ بنھ شگناں دے نی
سوہے چوڑے والی بھابی منگواوانگی ۔
نی کلیؤ پتیاں دے گھنڈ کڈھ لؤ
میرے ویر دی جوانی نوں-نیں گوریؤ،
کوئی نظر نہ لا دینی ۔
اوہدے انگ انگ سمدیاں لالیاں،
نی اوہدی بگڑی بنا دینی ۔
میں تے سونے نال تاج مڑھاوانگی،
نی میں بھائی دی، نی میں ویر دی
کدی بھل کے قسم نہیں کھاوانگی ۔
وے ویرا سونے دیا تیرا ۔
ویرا نہ جائیں پردیسیں وے-اوتھے ناریاں،
اوتھے ناریاں نے تیز کٹاریاں
وے اوہ چند دیاں رشماں کٹ کٹ کے،
بھر لیندیاں نی نین پٹاریاں ۔
میں تے سونے نال تاج مڑھاوانگی،
نی میں بھائی دی، نی میں ویر دی
کدی بھل کے قسم نہیں کھاوانگی ۔
کہ بلبل پھلاں نوں کہندی،
جوانی سدا نہیں رہندی ۔
کسے دا کجلا اکھیاں دا،
کسے دا جوڑا پکھیاں دا ۔
کسے نوں ڈولی پا مڑیا،
ایہہ جھرمٹ رو رو سکھیاں دا ۔
کسے دے ہتھاں دی مہندی،
ایہہ وٹیاں ہو ہو کے لیہندی،
کہ بلبل پھلاں نوں کہندی،
جوانی سدا نہیں رہندی ۔
کسے دے ہتھاں نوں چھلے،
سجن نے ہیرے جڑ گھلے ۔
کسے دے روندی روندی دے،
سجن نے ہنجھو نہ ٹھلھے ۔
کدی کوئی وہوٹی بن بہندی،
کدی کوئی ہؤکے پئی لیندی ۔
کہ بلبل پھلاں نوں کہندی،
جوانی سدا نہیں رہندی ۔
کسے دے بلھاں دی لالی،
بھری جیوں پھلاں دی ڈالی ۔
کسے دا حسن گیا خالی،
کہ کلیاں رول گئے مالی ۔
کوئی آ 'نورپری' کہندی،
میری جند دکھڑے پئی سہندی ۔
کہ بلبل پھلاں نوں کہندی،
جوانی سدا نہیں رہندی ۔
جوبن چڑھ آیا،
ماہی نہیں گھر آیا ۔
ساون رنگ لایا،
ماہی نہیں گھر آیا ۔
کلی نے گھنڈ لاہ لیا،
بھوراں دے سر ویکھو نی ۔
ویکھو نی جادو پا لیا،
نیناں دا تیر چلایا،
ماہی نہیں گھر آیا ۔
جوبن چڑھ آیا ۔
نی بدلیئے کالیئے،
توں ہولی ہولی کیر نی ۔
ایہہ موتیاں دے ڈھیر نی،
ہو گیا درد سوایا ۔
ماہی نہیں گھر آیا ۔
جوبن چڑھ آیا ۔
پینگھاں جھوٹدیاں،
ساون وچ مٹیاراں ۔
کونجاں دیس دیاں
نکلیاں بنھ کے ڈاراں ۔
رنگلے چوڑے، رنگلی مہندی،
اک دوجی نوں ایہہ گل کہندی،
آ تیری زلف سواراں ۔
پینگھاں جھوٹدیاں،
ساون وچ مٹیاراں ۔
کونجاں دیس دیاں
نکلیاں بنھ کے ڈاراں ۔
روپ جنہاں دے کچیاں کلیاں،
ناگر ویلاں نازیں پلیاں،
پتلیاں پتلیاں ناراں ۔
پینگھاں جھوٹدیاں،
ساون وچ مٹیاراں ۔
کونجاں دیس دیاں
نکلیاں بنھ کے ڈاراں ۔
ماہی جنہاں دے چھیل چھبیلے،
بھولے بھولے بول رسیلے،
نیناں وچ کٹاراں ۔
پینگھاں جھوٹدیاں،
ساون وچ مٹیاراں ۔
کونجاں دیس دیاں
نکلیاں بنھ کے ڈاراں ۔
ایہہ پنچھی مینوں دسدا اے،
میرا ماہی پردیسیں وسدا اے ۔
اوہدے اکھیاں دے اتھرو سکدے نہیں،
اوہدے ہوکے رو رو مکدے نہیں،
گلاں کر کر میری پریت دیاں،
کدی روندا اے کدی ہسدا اے،
ایہہ پنچھی مینوں دسدا اے،
میرا ماہی پردیسیں وسدا اے ۔
اوہنے گھلیا سنیہڑا آون دا،
برسات مہینہ ساون دا،
اج من دیاں کلیاں کھڑیاں نے،
پیا جوبن کھڑ کھڑ ہسدا اے،
ایہہ پنچھی مینوں دسدا اے،
میرا ماہی پردیسیں وسدا اے ۔
ماں-
نی ہیرے جاں توں مر جاویں،
جاں مر جاون ماپے ۔
تینوں عشقَ انوکھا لگا،
گھر وچ پائے سیاپے ۔
ہیر-
نی مائیں توں پیار کی جانیں،
میرے تھاں جے ہوویں ۔
رانجھن رانجھن کردی کردی،
ڈاڈاں مار کھلوویں ۔
ماں-
نہ میں ڈٹھے چاک نی دھیے،
نہ میں ڈٹھیاں حیراں ۔
بیلے وچ نہ پھری چھاپدی،
چاک دیاں تصویراں ۔
ہیر-
نی مائیں اوہنوں چاک نہ کہُ نی،
رب نوں سجدہ کر نی ۔
کھولھ کے زلفاں پیراں اتے،
دھی دا جوبن دھر نی ۔
ماں-
میں نہ جانا کٹ چوریاں،
کس لئی روز لے جاویں ۔
ساڈی قبر دی مٹی پٹ کے،
ساڈے سر ہی پاویں ۔
ہیر-
ہن تے تینوں سمجھ آ گئی،
کر لے کوئی چارہ نی ۔
رانجھن میرا میں رانجھن دی،
رانجھن بخشن ہارا نی ۔
ماں-
عشقَ تیرے نوں اگّ لگ جاوے،
چاک تیرا سڑ جاوے نی ۔
کنگھی وچوں ناگ زلف دا،
تینوں کوئی لڑ جاوے نی ۔
ہیر-
ڈر نہ مائیں ناگ کسے دا،
نہ مائی ڈر تیرا نی ۔
لوں لوں دے وچ رانجھن رمیاں،
رانجھن رب ہے میرا نی ۔
رانجھا-
ہیرے اپنی سانبھ جوانی،
سانبھ لے روپ بہاراں ۔
ماں پیو تیرے کرن لڑائیاں،
رو، رو رات گزاراں ۔
ہیر-
بھولے بھولے نین جٹی دے،
کر نہ جاویں روگی ۔
وے رانجھا ہن ہور نہ کوئی،
رہِ گئی تیرے جوگی ۔
رانجھا-
ہیرے تیرے جھوٹھے لارے،
میرے نین سدائی ۔
باراں سال چرائیاں مجھیاں،
تاں بھی قدر نہ پائی ۔
ہیر-
میاں رانجھا مار نہ مینھیں،
میں ہاں چاکر تیری،
کھل لہا کے پیریں پا لے،
حاضر چمڑی میری ۔
رانجھا-
روٹی کسے نوں دے نہ ہووے،
چمڑی کؤن لہاندا ۔
ورلا کوئی پردیسی تائیں،
ہیرے لے گل لاندا ۔
ہیر-
میریاں اکھیاں دے سبھ ہنجھو،
ڈگ ڈگ پیریں پیندے ۔
بلھاں دے ایہہ ساز دیوانے،
رانجھن رانجھن کہندے ۔
رانجھا-
جہڑا قول نبھا نہ ہووے،
مونہوں اوہ نہ کہیئے ۔
چھڈدے ساڈے پلے ہیرے،
اپنے رستے پئیے ۔
ہیر-
وے رانجھا دے جام وصل دا،
اکھیاں اجے تہائیاں ۔
حسن میرے دیاں کانگاں ڈوبو،
اچھل اچھل چڑھ آئیاں ۔
عورت-
چڑھی جوانی ڈھول وے،
رنگ دون سوایا ۔
ڈلھ ڈلھ پیندا ای جوبنا،
گھر ڈھول نہ آیا ۔
مرد-
نین سدائی ولکدے،
نہ ٹھلھے جاندے ۔
خونی ہنجھو کیردے،
پئے چھالے پاندے ۔
عورت-
کی تاریگا چھیل وے،
اوہ دیس پرایا ۔
جس تھاں دل دے محرماں،
نہ ہس بلایا ۔
مرد-
بوٹے بوٹے پینگھ نی،
مٹیاراں پائی ۔
جیوں جیوں جھوٹے لیندیاں،
دل دوے دہائی ۔
عورت-
روپ نہ وکدا مل وے،
نہ پیار دلاسے ۔
بک بک ہنجھو کیردے،
دو نین پیاسے ۔
مرد-
چن بدلی وچ آ گیا،
ڈب گئے ستارے ۔
صدیاں دے دکھ بھلدے،
جاں ملن پیارے ۔
ذرا سمبھل سمبھل کے تر نی،
تیرا روپ چھلکدا جاوے ۔
تیرے بندیاں کول صراحیاں،
تینوں ہسدی نوں ویکھن آئیاں،
تیرا ہاسہ نہ ڈلھ جاوے نی،
ذرا سمبھل سمبھل کے تر نی،
تیرا روپ چھلکدا جاوے ۔
نی توں ندیاں وانگ پیاری،
تیری لہراں وانگ خماری،
تیرا لک ہچکولے کھاوے نی،
ذرا سمبھل سمبھل کے تر نی،
تیرا روپ چھلکدا جاوے ۔
کتے ڈگ نہ پویں مٹیارے،
تیرے موتی گت وچ بھارے،
تیرے نیناں وچ پچھتاوے نی،
ذرا سمبھل سمبھل کے تر نی،
تیرا روپ چھلکدا جاوے ۔
ہوش بھلی میرے تن من دی،
اج دے گیا یار وکھالڑیاں ۔
پیا کملی کملی جگ کوکے،
اسیں پیتیاں پریم پیالڑیاں ۔
مینوں لٹ لیا رمزاں والے نے،
کیوں کردا اے جگ رکھوالڑیاں ۔
میں سوہنی نالوں لکھ چنگیاں،
اوہدے در دیاں کوجھیاں کالڑیاں ۔
میرے بخش دے کالیاں عیباں نوں،
میری عمر چھٹیری بالڑیاں ۔
کئی گنددیاں اوہدیاں زلفاں نوں،
جو بھلیاں نصیباں والڑیاں ۔
میں ٹکراں ماراں محلاں 'چ،
مینوں دیندی اے موت وکھالڑیاں ۔
اس 'نورپری' دیاں قدماں وچ،
کئی ستیاں نازاں پالڑیاں ۔
نی کوئی دس دیو میرے ماہی نوں،
مینوں سئیاں میہنے ماردیاں ۔
میرے دل وچ چسکاں چسکدیاں،
اس بانکے دی تلوار دیاں ۔
اوہدے جھلکاں پیندیاں زلفاں 'چوں،
سوہنے چند ورگے پروار دیاں ۔
ہتھ ونجھلی کمبلی موڈھے تے،
دساں پیندیاں رٹھڑے یار دیاں ۔
اوہنوں جتن گئیاں میں تکیاں،
لکھاں کامل کڑیاں ہار دیاں ۔
کوئی سوہنیاں پچھدیاں پھردیاں نے،
راہاں سوہنے دے دربار دیاں ۔
اوہدے نین چمن نوں ترسدیاں،
کئی ہرنیاں کالی دھار دیاں ۔
اوہ ملدا کرماں والی نوں،
لکھاں باہاں رہن الاردیاں ۔
نی میں اپنا آپ بھلا بیٹھی،
گلاں سن سن بانکے یار دیاں ۔
اوہ رتبہ رکھدیاں ہنساں دا،
جو چڑیاں اوہدے دربار دیاں ۔
کدی گھنگٹ چک کے ویکھ تے صحیح،
اج منتاں اؤگن ہار دیاں ۔
کئی بیٹھیاں در تے سکّ گئیاں،
جو بھکھیاں تیرے دربار دیاں ۔
میرے دل وچ مڑ مڑ رڑکدیاں،
چوبھاں نیناں دے اک اک وار دیاں ۔
جیہنوں پریاں کردیاں مور چھلاں،
تیرا وہڑھا پھرن بہار دیاں ۔
میرے دل وچ لمبھاں بھڑکدیاں،
اس حسن بھری سرکار دیاں ۔
جیہا بھامبڑ لایا ای بجھدا نہیں،
لکھاں اتھرو سٹ سٹ ٹھاردیاں ۔
مینوں نیند تتی نوں آ گئی،
وے میں سوں گئی سہج سبھا ۔
وے میں لٹ لئی پنڈ دے پاہروآں،
کتے جوہ وچ جادو پا ۔
مینوں کلی سٹّ وے شدائن نوں،
میرے روندے چھڈ گیا چا ۔
کتے تیرا کچاوا ٹٹ پوے،
میری ڈاڈھے کول دعا ۔
تینوں پل وچ روڑھکے لے جائے،
میرے ہنجھوآں دا دریا ۔
وے تیری ڈاچی نوں لبھدی میں پھراں،
مارو تھل دے وچ کرلا ۔
میری مہندی 'چوں لمباں نکلیاں،
گئیاں پیریں چھالے پا ۔
لکھاں سورج چڑھ پئے ریت 'چ،
میرا جوبن نہ کلپا ۔
مینوں موئی نوں پنچھی رونگے،
اتے کفن پراں دا پا ۔
ایہو واج آویگی قبر 'چوں،
میرا پنوں دیو ملا ۔
پنوں بہکے قبر 'تے،
اج رنا زارو زار ۔
نی توں اٹھ بہو ہنجھوآں والیئے،
ذرا میں ول بانہہ الار ۔
نی توں رجّ رجّ مینوں ویکھ لے،
اج رجّ رجّ کر لے پیار ۔
مینوں اکو رات نہ بھلدی،
جدوں سیجوں خوس گئے یار ۔
تیرا رنگلا چوڑا چمّ لواں،
ذرا میں ول بانہہ الار ۔
مینوں دسی رو رو پنچھیاں،
تیرے دل دی حالَ پکار ۔
ایہہ کی وس گھولیں وے توں کاشنی دپٹیا ۔
وچو وچ وٹ کھاویں جدوں دا میں وٹیا ۔
ریجھاں نال مہندی والے ہتھاں نال رنگیا
گوری جہی کلی تے سریر نال ٹنگیا
اک پل ہسّ کے نہ ساڈے نال کٹیا ۔
ایہہ کی وس گھولیں وے توں کاشنی دپٹیا ۔
بدلہ توں چنگا دتا چھاتی اتے سون دا
جھٹ نسّ پیوں جے کوئی بلاّ آیا پون دا
دھپے پیا سکینگا جے میں وی تینوں چھڈیا ۔
ایہہ کی وس گھولیں وے توں کاشنی دپٹیا ۔
چیتا تینوں آؤ پھیر جوبنے دی رتّ دا
بنھ دتا تینوں پیچ مار لمی گتّ دا
زلفاں نے ڈنگ تیرا انگ انگ چٹیا ۔
ایہہ کی وس گھولیں وے توں کاشنی دپٹیا ۔
اک اک رنگ تیرا ویریاں نے تاڑیا
موہڈھیاں تے چاڑھ توں جہان سر چاڑھیا
تیریاں ہی چھوہلیاں نے 'نورپری' پٹیا ۔
ایہہ کی وس گھولیں وے توں کاشنی دپٹیا ۔
(نوٹ='جیوندا پنجاب' وچ کئی 'ونگاں' والیاں
رچناواں دوبارہ آ گئیاں ہن)
| |
