پنجابی کویتا گیانی کرتار سنگھ کلاسوالیا
1. اک پٹھان دی ساکھی
کتک ماہ ستگورو دمدمے بیٹھے دور اک پٹھان جا رہا سی جی ۔
کجھ کچھّ دے وچّ دبایا ہویا ایہنوں پکڑ لیاوو گراں کیہا سی جی ۔
سکھاں پکڑ آندا، گراں پچھیا جاں کچھے مار توں کیہ لے گیا سی جی ۔
بہت وار جاں کیہا کرتار سنگھا انت فٹّ کے اوہ رو پیا سی جی ۔
تتھا
میں پیر جی بچہ پٹھان دا ہاں ساڈے وچّ ہے جوہر سمایا ہویا ۔
سانوں منگنے دی جاچ آوندی نہیں پر بھکھ نے بہت ستایا ہویا ۔
لبھا کجھ ن کھان نوں بہت پھریا اندر بھکھ نے بھامبڑ مچایا ہویا ۔
جھلکے پیٹ دے لئی کرتار سنگھا میں کتے دا ماس دبایا ہویا ۔
تتھا
گراں آکھیا، سٹّ دہ، مرد تائیں ہے حرام، بھائی مردار کھانا ۔
رہُ پاس ساڈے ملن اٹھ آنے دوئں ویلے پرساد سوار کھانا ۔
ایہہ سارا بے کاری دا دکھ خانا ہے چاہیدا کرکے کار کھانا ۔
کوئی کر کمائی کرتار سنگھا ایویں نہیں ملدا مزیدار کھانا ۔
واک کوی
جدوں اٹھ آنے روز ملن لگے سارا بھکھ دا دکھ پچھان بھلا ۔
رجّ کھائے تے مچھاں مروڑ چھڈے اوکھا سماں اوہنوں انت آن بھلا ۔
پنج دمڑے اوس دے روز ہو گئے تنگی ترشی ساری پٹھان بھلا ۔
خاں صاحب بن گیا کرتار سنگھا کھائِ خرچے، دکھ جہان بھلا ۔
پٹھان نے اک دن حضور آ کے سوال کرنا
اک دن کہندا صاحب عرض میری گھاٹا آپ نوں وچّ جہان کوئی ن ۔
دنیاں دولتاں شاہی سامان سارے کیتا جاوندا ظاہر بیان کوئی ن ۔
کھانا کھاوندے چنگا بہشت نالوں تہاڈے جیہا سخی سلطان کوئی ن ۔
پھیر پیری مریدی دا انت بھی نہیں کسے گلّ دا فکر دھیان کوئی ن ۔
کیہ وجا، میں روز ہی تکدا ہاں تہاڈے دل دے وچّ گمان کوئی ن ۔
عیشاں اشرتاں وانگ امیراں دے نہیں کام کرودھ دی مولوں پچھان کوئی ن ۔
آؤن لکھاں تاں خوشی نہیں تسیں ہندے لکھاں جان تاں غم نشان کوئی ن ۔
عیب کوئی نہیں ڈٹھا کرتار سنگھا ایس گلّ دا مینوں گیان کوئی ن ۔
تتھا
میں لون روٹی مساں کھاوندا ہاں مینوں پیر جی کام ستاوندا اے ۔
من بدیاں دے ولّ دوڑدا رہے پر ناریاں سدا تکاوندا اے ۔
اؤہنوں مار لواں اؤہنوں لٹّ لواں ایہو من میرے وچّ بھاوندا اے ۔
جدوں آپ ولے نظر ماردا ہاں میرا من حیران ہو جاوندا اے ۔
ودھ پریاں توں آون عورتاں بھی کسے چیز دا انت نہ آوندا اے ۔
دور کرو ایہہ بھرم کرتار سنگھا میرا من کہندا شرماوندا اے ۔
ستگوراں نے پٹھان دی تسلی کرنی
گراں آکھیا دسانگے پھیر کدے دیئیں آپ ہی یاد کرائِ خانا ۔
پنج دس دن ایویں ہی گزر گئے گراں آکھیا سہج سبھائِ خانا ۔
تیرے نال ہے ساڈا پیار بنیاں پر، کرے تقدیر جدائ خانا ۔
دس دن رہِ گئے تیری زندگی دے گئی موت تیری نیڑے آئِ خانا ۔
کھان پین نوں جو کجھ دل کردا سانوں دسّ اوہ دئیے دوائ خانا ۔
رہِ جائ ن ہوس کرتار سنگھا کھا پی تے لے ہنڈھائ خانا ۔
تتھا
سندے سار پٹھان دی خانیوں گئی اٹھ ڈیرے دے ولّ مرجھائ گیا ۔
کہنا پیر دا کدے نہیں جھوٹھ ہونا وقت مرن دا نیڑے ہی آئِ گیا ۔
کھانا پینا حرام ہو گیا سارا غم اوسدے چہرے تے چھائ گیا ۔
موت سامھنے کھڑی کرتار سنگھا سبھ کجھ ہی بھلّ بھلائِ گیا ۔
تتھا
دونہہ تناں دناں وچّ نال غم دے اڈّ رنگ پٹھان دا پھوک ہویا ۔
دنے چین ن رات نوں نیند آوے چہرہ بدل گیا پیلا بھوک ہویا ۔
نال غم سریر آ گھٹن لگا تپ غمی دا گرد آ شوک ہویا ۔
اچھا کچھ ن لگے کرتار سنگھا شیشہ دل دا ٹٹّ دو ٹوک ہویا ۔
تتھا
چوتھے دن بلایا گورو جی نے ہسّ پچھدے کیہ بیماری ہوئی ۔
تیرا رنگ ڈاڈھا پیلا بھوک ہویا کیوں غم لگا کیہ لاچاری ہوئی ۔
کہندا پیر جی ہن میں مر جانا میرے واسطے موت دی تیاری ہوئی ۔
کھان پین نوں کجھ ن دل چاہے اوسے دنو ڈاڈھی بے قراری ہوئی ۔
اکھاں اگے آ رہا امال نامہ عاقبت ہے جاپدی بھاری ہوئی ۔
جانا سبھو ہی چھڈّ کرتار سنگھا نیکی کوئی بھی ن عمر ساری ہوئی ۔
گورو جی
تیرے سوال دا ایہو جواب خانا ذرا دل دے وچّ وچار بھائی ۔
چونہ دناں توں موت دا نام سنیاں چھڈّ دتے نیں کار وہار بھائی ۔
کھانا پینا سونا بہنا بھلّ گیا رنگ ہویا وانگ وسار بھائی ۔
سانوں جمدیاں ہی ساڈے ستگورو نے دتی سامھنے موت دکھار بھائی ۔
مایا موہ دے وچّ کی چتّ لگے گھوڑے کال دے سدا اسوار بھائی ۔
درشٹمان سارا ناسونت لکھیا ایہدے نال کی پانا پیار بھائی ۔
ہردا شدھ پٹھان دا ہوئِ گیا گئے دل دے نکل وکار بھائی ۔
جہنوں یاد ہے موت کرتار سنگھا بکل اوس دی وچّ کرتار بھائی ۔
| |
