دوہڑے خواجہ غلام فرید (بھاگ-2)

1
رتوں والیاں، ربّ لائے نیں ساون،
کائی مینہہ میہر دے وسّ گئے ۔

ٹر گئے یار دناں دے،
ن کوئی پتہ نشانی دسّ گئے ۔

اونہا ویلے سانوں چیتے آون،
جدوں نال اساں دے ہسّ گئے ۔

غلام فرید اوہ سجن ناہ نیں،
جہڑے چھوڑ ستی نوں نسّ گئے ۔

2
قاصد پٹھاں یا میں آپ ونجھاں،
لکھاں چٹھیاں جاں حالَ پواواں ۔

پاڑ کے چولا، لاج والا،
گل کفنیں پریت دی پاواں ۔

چھوڑ کے جھیڑے کھیڑیاں والے،
بوہے یار دے الکھ جگاواں ۔

اپنی توڑ فرید نبھاواں،
اگوں بھاواں خواہ نہ بھاواں ۔

3
آ وے ماہی تیں کوں الھا گھن آوے،
کیوں چاتوں چل کہاڑی ۔

امید ہائی لکھاں دی میکوں،
تیں تاں ہکاں توڑ ن چاہڑی ۔

ڈیکھ کے حالَ غریبی دا،
کھل ہسّ مرینا ایں تاڑی ۔

مندا تھیوے فرید اوہناں دا،
جنہاں وسدی جھوک اجاڑی ۔

4
مفت خرید کرے کوئی ساکں،
جہڑا حالَ ڈوے سجناں دا ۔

جیں ڈیہندے لنگھ سجن سدھانیں،
ویندا جوف جگر نوں کھاندا ۔

ملھماں پٹیاں تاں میں بدھّ-بدھّ تھکیاں،
میرا ڈیہں ڈیہں فٹ چچلاندا ۔

آکھ غلام سوہنے یار سانوں،
ساڈیاں خبراں کوئی ن لاہندا ۔

5
دعا سلام ڈواہئے چا مینڈا،
سانول یار پنن نوں ۔

ڈہاں رات میں اویں تکاں
جوں لوک تکیندے چن نوں ۔

اندر ساڈا پھول کے ڈیکھو،
جویں روڑا پونُ بنّ نوں ۔

آکھ فرید مل یار ونجھے تاں،
آیا ویلا وخت مرن نوں ۔

6
لوک کہن جو مجنوں نوں،
تیری لیلیٰ کالی مسّ اے ۔

مجنوں موڑ جواب دتو سے،
مسّ کیتا بے-وسّ اے ۔

مسّ لکھیندی قرآن-کتاباں،
مسّ لکھیندی خط اے ۔

آکھ فرید جو مسّ ن ہوندی،
کون لکھیندا خط اے ۔

7
مدت ہوئی لیلیٰ موئی،
مجنوں آن کھڑا قبر تے ۔

حالَ فقیری شوق ملن دا،
آن کھڑا چپ کر تے ۔

لیلیٰ دے ہتھ دوویں قادر،
اٹھی کھلی قلماں پڑ تے ۔

آکھ غلام اجیہا یار ہووی،
جہڑا پہتے آن قبر تے ۔

8
صورتَ والے مان کریندے،
ٹردے سینہ کڈھ کے ۔

صورتَ دی مغروری کولوں،
ساڈی گل ن سندے کھڑکے ۔

لگنی بھاہ تے ہوون سواہ،
شالہ ! جاوی سینہ سڑ کے ۔

آکھ فرید جنہاں یار رنجھائے،
اوہ سیج ن مانن چڑھ کے ۔

9
اکھیں دے نال اکھیاں رلیاں،
ونجھ عشقَ دی موج نوں وڑیاں ۔

پانی دے وچ جال جنہاں دی،
آکھن سڑیاں سڑیاں ۔

یار جنہاں دے نت پردیسی،
اوہ راہ بھلیندیاں نُ کھڑیناں ۔

آکھ فرید سڑن اوہ اکھیاں،
جو لگیاں توڑ ن چڑھیاں، کرماں سڑیاں ۔

10
لوکی آہندے لما بھیڑا،
تے لوک لمیں دے باندے ۔

جیکر لما بھیڑا ہوندا،
دریا لمے کیوں واہندے ۔

جیکر لماں بھیڑا ہوندا،
دیہں لمیں کیوں لاہندے ۔

آکھ فرید سانوں لما چنگا،
ساڈے یار جو لمیں راہندے ۔

11
حالَ مینڈا اﷲ پاک جانیں،
تے مینوں لوک کہن پرمیہے ۔

آکھ گئے تے ول ن آئے،
ساڈے یار وی ایہو جیہے ۔

کوڑے قول اقرار کیتو نیں،
تیرے بے-اعتبار سنیہے ۔

آخ فرید جتھے نیہں لگا،
اوتھے لیکھے کرنیں کیہے ۔

12
ادھی ادھی راتیں ن چھیڑ مہیں نوں،
میں ہیر ہڑینیاں تینوں ۔

بوٹے بوٹے ناگ پلمدے،
متاں ڈنگ مرینیں تینوں ۔

چوچک بابل دا کی کجھ ویسی،
میاں بال رنڈیپا مینوں ۔

غلام فرید توں دل دا ماہرم،
میں حالَ سنیساں کیہنوں ۔

13
میں سنجی میری قسمت سنجی،
توں تارہ ہیں فظر دا ۔

تینوں مان حسن دا جیویں،
میں کوں مان سبر دا ۔

ڈاڈھا عشقَ کولڑا ہوندا اے،
جویں ہوندا ڈکھ قبر دا ۔

آکھ غلام ڈھٹھی در تیرے،
توں ہیں ہادی ایس بشر دا ۔

(نوٹ: ایہہ 1-13 تکّ دوہڑے
کرتار سنگھ شمشیر ہوراں دی
سمپادت کتاب 'نیلی تے راوی'
وچوں لئے گئے ہن)