کامل شوق ماہی دا مینوں، نت رہے جگر وچ وسدا،
لوں لوں رسدا ۔
رانجھن بے پرواہی کردا، کوئی گناہ نہ دسدا،
اٹھ اٹھ نسدا ۔
جیوں جیوں حالَ سناواں روواں، دیکھ تتی ول ہسدا،
ذرا نہ کھسدا ۔
ہاشم کم نہیں ہر کس دا، عاشق ہون درس دا،
برہوں رس دا ۔

گردن مار جہانیں غرضاں، توں جو ہیں درس پیاسا ؛
طالب خاصہ ۔
سر سر کھیڈ مچاؤ دیوانے ! تے ڈھال عشقَ دا پاسہ ؛
دیکھ تماشہ ۔
لاڈ گمان ن کر توں مولوں، جو نال بے غرضاں واسا ؛
جان ن ہاسہ ۔
دنیاں وہن ندی دا ہاشم، اتے توں ہیں وچ پتاسا ؛
پل چھل واسا ۔

ماہی وانگو پھاہی ماہی، ہن نظر نہ آوے ماہی ؛
بے پرواہی ۔
گاہی درد وچھوڑے مائی ! میں جنگل جوہ سبھ گاہی ؛
بیلے کاہیں ۔
راہی ملے ن مینوں کائی، میں جان ہوئی ہن راہی ؛
کھڑی تسانہی ۔
پھاہی شوق ماہی دا ہاشم، میں کھڑی دکھاں وچ پھاہی ؛
خبر ن آہی ۔

ماہی یار آرام ن مینوں، میں مٹھی تیغ نظر دی ؛
ترلے کردی ۔
سوہنی خوار ہوئی جگ سارے، جو رات سمیں نیں تردی ؛
ذرا ن ڈردی ۔
مائی ! بنی لاچار سوہنی نوں، میں پھراں بہانے کردی ؛
گھاٹ ن تردی ۔
ہاشم صدق سوہنی دا دیکھو، اتے حکمت جادوگر دی ؛
پرکھ متر دی ۔

'میں میں' کرن سوہنے بکروٹے، تاں آن قصائیاں گھیرے ؛
میں وچ تیرے ۔
ایہہ گلّ ویکھ گئی 'میں' میتھوں، تاں بنی لچار ودھیرے ؛
دکھ درد چپھیرے ۔
ثابت رہاں صحیح، جھڑ جھولے، تاں جاتا جات سویرے ؛
مطلب ڈیرے ۔
ہاشم دھیان ڈٹھا کر عقلوں، تاں رانجھن پرے پریرے ؛
درد اگیرے ۔

مجنوں در دیوانہ لیلی، میں گرد دکھاں دا گھیرا،
قید چپھیرا ۔
لکھیا لیکھ ایہو کجھ میرا، ایہہ وس نہیں کجھ میرا،
دوش نہ تیرا ۔
ڈھونڈاں چال ملن دی کوئی، تے لاواں زور بتھیرا،
ملن اوکھیرا ۔
ہاشم رات پئی سر مجنوں، پر اوڑک ہوگُ سویرا،
چاک اندھیرا ۔

سوہنی قہر گھمیرے گھیری، میں ڈولی دہیں سہائیں ؛
کسے ن تھائیں ۔
بیڑی دردمنداں دی سائیاں ! توں تانگھ اتے گھر لائیں ؛
یار دکھائیں ۔
سن فریاد اسائیں سائیاں، مینوں صورتَ یار دکھائیں ؛
(کھواہ) دوزخ پائیں ۔
ہاشم صدق سوہنی نوں آکھے، توں موئیں ات ول جائیں ؛
لاج ن لائیں ۔