لے جا شام-سنیہڑا کالیداس گجرانوالیا
لے جا شام-سنیہڑا
لے جا شام-سنیہڑا، بھورا کالڑیا !
رادھاں پھرے دیوانی، کرماں والڑیا !
جس دن دا کر ٹریا، شام اجوڑا اوئے !
لے لے ابھے ساس، ہویا جیؤ تھوڑھا اوئے !
نیچ کنس دی داسی کبجاں مالن وے !
میہنے دیندے لوک، ہوئی سڑ بالن وے !
میں تھکی سمجھا، نہ متھرا جائیں وے !
رتھ اک روز لیاندا، پیر نہ پائیں وے !
رل مل طعنے دیون، سبھے سئیاں وے !
ڈاڈھے ربّ بنائیاں، کی بن گئیاں وے ؟
کھٹے کیتے کرم، دکھاں تے جالڑیا !
لے جا شام-سنیہڑا، بھورا کالڑیا !
اودھر کبجاں مالن، ہار پروندی آ،
ادھر رادھاں بیٹھ، اکلی روندی آ ۔
سویں کلیجے لائے، کنس دی داسی وے !
توں کی جانے لوک، کریندا ہاسی وے ؟
مکھن نت چراویں ماکھن-چورا وے !
مونہوں ہو رہیں گنگا، کنوں ڈورا وے !
ڈھونڈھ لیاویں شام، کالیا کاواں وے !
تیتھوں کون پیارا، سینے لاواں وے !
رٹھا جاندا لال، کسے نہ ٹالڑیا !
لے جا شام-سنیہڑا، بھورا کالڑیا !
کی سی کس نوں خبر، جہڑی ہن بیتے وے ؟
دوش کسے سر کاہدا، لگے کیتے وے ۔
پل پل پئی اڈیکاں خبر نہ گھلی آ ۔
رادھاں پھرے سدائن، کملی جھلی آ ۔
کد ویکھانگی شام-سندر دی مورت نوں ؟
کھولھ پتری پاندھا ! کڈھ مہورت نوں ۔
لگا بان کلیجے، سینہ دھکھدا ای،
سکھ سے سبھ سر بندے، کوئی نہ دکھ دا ای !
کنیں خبر سنا، کناں دیا والڑیا !
لے جا شام-سنیہڑا، بھورا کالڑیا !
موتی چوگ چگاواں، تینوں ہنسا وے !
جیکر پوری کریں، اساڈی منسا وے !
تیرے ہتھ سنیہڑا شام پیارے نوں،
مت کر بیٹھے، رادھا کوئی کارے نوں ۔
گوکل منوں وسارے متھرا ملی وے،
اندر وڑ وڑ روواں بیٹھ اکلی وے !
راہیاں کولوں پچھدی دسّ نہ پیندی وے !
جان چکی میں جان، نہ میری رہندی وے !
کیہا بے دردی پچھے، دکھ اٹھالڑیا !
لے جا شام-سنیہڑا، بھورا کالڑیا !
ڈھوڈھاں کتھے جا، نہیں وسّ چلدا اے،
ساس لباں تے آئے، پتہ نہ پل دا اے !
جھکّ کلیجے پیا، بنے دکھ بھاری وے،
نظر کتے نہ آوے کرشن مراری وے !
ڈاڈھا جیؤ بے دردا، تیرا کورا وے،
تینوں ناہیں ترس، کسے دا بھورا وے !
پے گئے دکھ ہنیرے، سہے نہ جاندے نی،
لوکاں دے من خوشیاں، چاء مناندے نی !
کئی کرنا ایں تال، توں باراں-تالڑیا !
لے جا شام-سنیہڑا، بھورا کالڑیا !
جیوں جیوں پچھدی راہ، اڈیکاں واٹاں وے،
تؤں تؤں مینوں پین، دلے وچ گھاٹاں وے ۔
لگا روگ اولاّ، سبھ کوئی مارو وے،
پوے کلیجے پیڑ، کوئی نہ دارو وے ۔
ہووے ہٹن محال، اکھیں جد لگدیاں،
میہنیں ملن ہزاراں، بدیاں جگ دیاں ۔
چھم چھم آنسو پین، کریندے زاری آں
ناہیں مینوں چھیڑ، دکھاں دی ماری آں ۔
مویاں ہویاں نوں مار، ناہیں متوالڑیا !
لے جا شام-سنیہڑا، بھورا کالڑیا !
لوتی لا لا ونہدے، لوک تماشہ نی،
چڑیاں آئی موت، گواراں ہاسہ نی ۔
اگّ برہوں نے پھوکی، اندر لگ گئی،
دھر درگاہوں کاتی پٹھی وگ گئی ۔
گل وچ بسیئر زلفاں کالے رنگ دیاں،
مت کوئی لاوے ہتھ، کلیجہ ڈنگدیاں ۔
مور مکٹ سر پایا، مکھ دھر بنسی وے !
موہے لیا منموہن، کر کے ہنسی وے ۔
پھیر پرط کے ناہیں، مکھ وکھالڑیا،
لے جا شام-سنیہڑا، بھورا کالڑیا !
ساڈے ولوں شام کیہا، چتّ چایا وے ؟
کبجاں جادو پایا، گھول پلایا وے ۔
گھریں جنہاں دے ماہی، اوہ کی جاندیاں ؟
پھلاں چھیج وچھاون، موجاں ماندیاں،
آیا ساون ماس تے کرماں والڑیاں،
پپل پینگھاں پاون، جھوٹن بالڑیاں ۔
ہاڑ ہوئے دن وڈے، رات سیالی وے،
لا گل کبجاں سویں، نصیباں والی وے !
جیٹھ دھپاں دا زور، پوہ دیا پالڑیا !
لے جا شام-سنیہڑا، بھورا کالڑیا !
ربّ جنہاں دے ول بھلا کی منگدیاں ؟
لا لا بہن پشاکاں، رنگا رنگ دیاں ۔
کر رہے بھور گنجار، ہوئے متوالے نی ۔
گھنگھریالے وال، سرے تے کالے نی ۔
پلکاں تیر تکھے جگر پروئیا وے،
بنسی دی گھنگھور، میرا من موہیا وے !
لے رہیاں دلدار، گھمائیاں لے رہیاں،
دے رہیاں ہر بار، دہائیاں دے رہیاں ۔
گٔوآں دی سدھ لے، وے کدی گوالڑیا !
لے جا شام-سنیہڑا، بھورا کالڑیا !
جو کجھ آوے نظر، سبھو کجھ تیرا اے،
جان کراں قربان، نہیں کجھ میرا اے ۔
سکا پانی نینوں، نیر پلٹدی دا
ودھی ہوئی دے دارو، کوئی نہ کھٹدی دا ۔
ویلے لئی نہ سار، کہی میں اکی وے،
پیندی وانگ ودان، کلیجے مکی وے ۔
جاندی وار گلاں، نہ کر لئیاں نی،
جو جو من وچ آئیاں، من وچ رہیاں نی،
وچ دکھاں دے عمر، ساری نوں گالڑیا !
لے جا شام-سنیہڑا، بھورا کالڑیا !
پاواں لکھ وسیلہ، کردی حیلہ وے،
تن سک ہویا تیلا، مکھڑا پیلا وے،
ساتھوں کھانا پینا سبھو چھٹ گیا،
رو رو نیناں وچوں، نیر نکھٹّ گیا ۔
گھڑی گھڑی وچ پیندا، جیو نوں غوطہ وے،
چوری کٹ کٹ پاواں، تینوں طوطا وے !
گل وچ کپڑا پایا، پیریں پینی آں،
تیری جویں رضا، پئی سر سہنی آں !
دل وچ تیرے کھوٹ، بھولیا بھالڑیا !
لے جا شام-سنیہڑا، بھورا کالڑیا !
شام پئی دن ڈبا، شام نہ آیا وے،
رو رو حالَ ونجاواں، کیوں چر لایا وے ؟
خویس قبیلہ جھوٹھے، بھائی بھیناں وے،
سبھ جگ چلنہار، کسے نہ رہنا وے !
کوٹھے چڑھ کے کملی کاگ اڈانی ہاں،
اچی ماراں ٹاہراں، کوک سنانیاں ۔
ڈاڈھا کالا ناغ، زلف دا لڑیا نی،
مار کلیجے ڈنگ کدھر نوں وڑیا نی ؟
مڑنوں رہا نہ مول بتیرا ٹالڑیا،
لے جا شام-سنیہڑا، بھورا کالڑیا !
('بھورا کلی' وچوں)
