بارانماہ-شیریں محمد بوٹا گجراتی
چیتر ماہ چڑھیا مندا سال مینوں، دوتاں کنت تھیں چا اکنت کیتا
کھیت کھیت بسنت کھڑنت بیلی، میرا رنگ بسنت بسنت کیتا
میرے توڑ دے جوڑ نوں توڑ دوتاں، میں تے ظلم بے انت چا انت کیتا
میرا بوٹیا باجھ صنم دلبر، مندا باب اس چنت اچنت کیتا ۔1۔
چڑھے ماہ بساکھ وے ساکھ لگی، چا بساکھ دوتاں دوتاں نال میرے
کھولھ وال ڈولی نین نین جھولی، بناں لال ہوئے دیدے لال میرے
دوتاں چا پھاہیاں پا پھاہیاں میں، سائیاں تدھ سائیاں جال جال میرے
میرا بوٹیا ویکھ لئے حالَ اکھیں، آکھیں پاس جا کے جانی حالَ میرے ۔2۔
جیٹھ ہیٹھ میں عشقَ السیٹھ آئیاں، ہویا سیج دا پلنگھ پلنگ میرا
بناں کنت میں انت اکنت ہوئیاں، ربا میل فرہاد ملنگ میرا
دوتی سنگ کرکے ناہیں سنگ کرکے، جی سنگ کرکے توڑ سنگ میرا
رجّ بوٹیا وصل نہ جام پیتا، پیا پیا جیا ہن تنگ میرا ۔3۔
چڑھے ماہ ہاڑے بیٹھی کراں ہاڑے، اساں دکھ ہاڑے ہاڑے انت سارے
اک جان میری دکھ جان لکھاں، ساتھیں سکھ ہو گئے اڈنت سارے
سئیاں کونت لے کے سون سیج اتے، ساڈی کنت بن سیج اکنت وارے
تکیہ بوٹیا ربّ تے رکھیا میں، کدی میلسیگا نال کنت پیارے ۔4۔
ساون ماہ چمکی کڑک مار بجلی، گھٹاں کالیاں کالیاں آئیاں نے
اودھر امبر جھڑیاں ایدھر نین جھڑیاں، دوہاں خوب جھڑیاں امبراں لائیاں نے
جھولا جھولدا نہ اچنچیت دوتاں، دے کے ساہ وساہ وساہیاں نے
کیتی بوٹیا جنہاں نے نال ساڈے، آوے پیش اوہناں دیاں جائیاں نے ۔5۔
بھادروں بھاہ لگی عشقَ تن میرے، ہویا جگر تمام کباب شیریں
میرے خان سلطان فرہاد سائیاں، جان جان تھیں جان غلام شیریں
متاں کہیں پیاریا سجنا وے، کردی سیج تے پئی آرام شیریں
موجی بوٹیا عشقَ جلاد تیرا، دیندا چین ناہیں صبح شام شیریں ۔6۔
اسوج پین آنسو چھم چھم جھولی، سانوں غم فرہاد فقیر دا جے
ویکھ حالَ اسدا کرنا رحم لوکو، عاجز حالَ فقیر دلگیر دا جے
وال وال اسدا دکھاں نال بھریا، پیا جال اساں تقدیر دا جے
ایپر بوٹیا چھیل اوہ مسّ بھنا، پھرے ماریا عشقَ-شمشیر دا جے ۔7۔
کتک ماہ جالاں کب تک دکھ لوکو، دم دم صنم دا غم مینوں
منجی عشقَ بخیل جلاد ظالم، دل تے درد فراق ستم مینوں
دم دم پر غم ستم کردے، ربا میل فرہاد صنم مینوں
ڈٹھے بوٹیا جم میں غم بھارے، بھل گئے ماپے آپے جم مینوں ۔8۔
چڑھے ماہ مگھر پیا عشقَ مگر، وانگ کونج دے اؤنسیاں پانیاں میں
ویکھاں راہ تیرا چڑھ کے محل اتے، کھلی راہیا کاگ اڈانیاں میں ۔
کدی موڑ مہار اک وار میں تے، تیتھوں وارنے وارنے جانیاں میں
ایپر بوٹیا باجھ فرہاد سائیں، تارے گندیاں رات لنگھانیاں میں ۔9۔
چڑھیا پوہ سیالے تے پین پالے، لمی ہجر فراق دی رین بیلی
راتیں گناں تارے میرے چند تارے، ساری رین بیٹھی کراں وین بیلی
نین پین ڈولی لین چین ناہیں، وین وین کردی رین رین بیلی
سخت بوٹیا عشقَ دے معاملے نے، اﷲ پیش نہ کسے دے پین بیلی ۔10۔
چڑھیا ماگھ ماہی تڑفاں وانگ ماہی، تیرے عشقَ نے پھاہیاں پائیاں میں
تیرے درد فراق ہلاک کیتی، رو رو اکھیاں خون ڈبائیاں میں
اگے ربّ دے کوک فریاد میری، تیتھوں دوتیاں جدا کرائیاں میں
نہں بوٹیا لا نہ سکھ پایا، نج سائیاں پائیاں سائیاں میں ۔11۔
چڑھے ماہ پھگن ربا ! میل سجن، مینوں درد فراق ستایا اے
گلاں من دیاں من دیاں من رہیاں، جانی رجّ کے گل نہ لایا اے
پھرے خوار لاچار فرہاد میرا، سانوں اوسدے ساڑ جلایا اے
اساں بوٹیا درد فراق اندر، سارا روندیاں سال لنگھایا اے ۔12۔
| |
