پنجابی غزلاں اشرف شرفی
1. لالچ دے سبھ لینے دینے، لالچ دے سبھ دھندے
لالچ دے سبھ لینے دینے، لالچ دے سبھ دھندے ۔
دنیاں والے اتوں سوہنے، وچوں نونہ-نونہ گندے ۔
سوہرے گھر لے جاون دے لئی، لیف تلائیاں تائیں،
جندڑی مہندی رنگے ہتھ نال، دندی روز نگندے ۔
باغاں دے وچّ مڑ کے آئیاں، ساویاں رتاں سجناں،
لگدا اے ہن پھر جاونگے، سبھاں دے دن مندے ۔
بھولیا ہن تے مشکل ہویا، بچ کے ایتھوں جانا،
موڑ موڑ تے سولیاں گڈیاں، گلی-گلی تے پھندے ۔
ایہو جیہے وی ہڈّ ہرامیں، دیکھن دے وچ آئے،
پیٹ دی خاطر دین دے ناں 'تے، منگدے پھردے چندے ۔
نفرت، ویر کرودھ دی ہر اک، گنڈھ نوں جڑھوں مکاؤ،
دل دی اکھڑ لکڑی اتے، پھیر کے پیار دے رندے ۔
چل 'شرفی' ہن ہور کتے ہی، چل کے دھونی لائیے،
کی رہنا اے اتھے جتھے، ربّ سداون بندے ۔
2. بن کے نور نظارے رات
بن کے نور نظارے رات ۔
ونڈدی چین سہارے رات ۔
ہمّ حما کے نھیرے آون،
زلفاں جدوں کھلارے رات ۔
ایہہ 'تے چٹا دن دسیگا،
کی کجھ کر گئی کارے رات ۔
لے لے باہاں وچّ اکلاپے،
چن نوں واجاں مارے رات ۔
دن وی لنگھیا یاداں دے وچّ،
کٹی گن گن تارے رات ۔
ونڈدی رہندی میرے دکھڑے،
آ کے ندی کنارے رات ۔
'شرفی' وانگوں وچّ فراکاں،
رو رو رات گزارے رات ۔
3. جد دی چن نال یاری اے
جد دی چن نال یاری اے ۔
کھولھ کے رکھی باری اے ۔
سر 'تے دکھاں درداں دی،
سبھ نے چائی کھاری اے ۔
ساڈے گھر وچّ اجلاں توں
نھیریاں دی سرداری اے ۔
جنگل جہڑا آیا ہے،
اس دے ہتھ وچّ 'عاری' اے ۔
دن وی رو رو کٹیا ہے،
رات وی کلیاں بھاری اے ۔
اوہو ڈگی ساڈے 'تے،
جہڑی کندھ اساری اے ۔
اوہ وی کہڑا سکھی اے،
جس نوں ہوس بیماری اے ۔
4. نکی عمرے اج دے بال
نکی عمرے اج دے بال ۔
ٹپدے دیکھے چوڑے کھال ۔
ساڈے راکھے بن گئے چور،
ہویا ساڈا بھیڑا حالَ ۔
چنگے نوں دیہہ دل وچّ تھاں،
بھیڑے نوں توں کولوں ٹال ۔
جے نہ سرت سمبھالی توں،
آؤندے رہنے نت بھچال ۔
من دا دیوا بالی رکھ،
مکے چانن دا ہن کال ۔
کیوں ڈولن پئے تیرے پیر ؟
'شرفی' اپنا آپ سنبھال ۔
5. کنک جاواں دا وڈھّ او جٹا
کنک جاواں دا وڈھّ او جٹا ۔
صفتاں اڈو اڈّ او جٹا ۔
نویں فصل دی گلّ چلا توں،
پہلیاں گلاں چھڈ او جٹا ۔
دو دھاری تلوار اے دنیاں،
وقت نواکے کڈھ او جٹا ۔
جہڑا آؤندا ڈگدا جاندا،
جگّ اے ڈونگھی کھڈّ او جٹا ۔
محنت دا حل کہڑا واہوے،
بھنّ کے اپنے ہڈّ او جٹا ۔
چن تے تر گئے سجن 'شرفی'
تینوں کلیاں چھڈّ او جٹا ۔
| |
