پنجابی غزلاں عبدل کریم قدسی
1. رنگ برنگے محلاں کول، کھلون دا فائدہ کوئی نہیں
رنگ برنگے محلاں کول، کھلون دا فائدہ کوئی نہیں ۔
اڈیاں چکّ کے ایویں وڈیاں، ہون دا فائدہ کوئی نہیں ۔
جہڑی شے دی مرداں وانگوں، راکھی کر نہیں سکدا توں،
اوہدے لئی ہن بڈھیاں وانگوں، رون دا فائدہ کوئی نہیں ۔
گلیں باتیں بھکھ نہیں مردی، کال نہیں کٹے جاندے،
مٹی آٹے رنگی کرکے، گون دا فائدہ کوئی نہیں ۔
پتہ نہیں سی اک دوجے دے، بن جاوانگے ویری وی،
ایہہ تے پتہ سی وکھو-وکھی، ہون دا فائدہ کوئی نہیں ۔
چنگے حاکم بنے نہیں جیکر، بنوں رعایا چنگی،
ہر چنگیائی اپنے ہتھوں، کھون دا فائدہ کوئی نہیں ۔
'قدسی' جہڑے آپ نہ بولن، غزلاں نظماں اندر،
اوہناں حرفاں 'تے لفظاں دی، چون دا فائدہ کوئی نہیں ۔
2. پتھر دل اس دنیاں اندر، بہتے نہ توں یار بنا
پتھر دل اس دنیاں اندر، بہتے نہ توں یار بنا ۔
زندہ دل انساناں اندر، اپنا اک دلدار بنا ۔
جیون دے لئی ہر بندے نوں کجھ تے کرنا پیندا اے،
سدھراں دی بنجر دھرتی وچّ گلشن دے آثار بنا ۔
عرضاں دے وائرس نے تینوں، اینا روگی کیتا اے،
لالچ دی نگری توں ہٹّ کے، وکھ اپنا گھربار بنا ۔
آبادی لئی بندیا جنگل دے ول ودھدا جاندا ایں،
انساناں توں نفرت کرکے وحشی نہ توں یار بنا ۔
سچ دا جگنوں ہو کے چمکاں میں تاں کالیاں راتاں وچّ،
چڑھدے سورج وانگوں سجناں توں وی کجھ لشکار بنا ۔
ماں بولی دی تانگھ ہی تینوں ایتھے تک لے آئی اے،
ایہدے وچّ میں لکھداں تاں، جو توں وی ایہہ رفتار بنا ۔
گنگے بولے لوکاں وچّ بس، کلا پھردا رہندا ایں،
کد تکّ کلا رہیں گا 'قدسی' توں کوئی غمخار بنا ۔
3. مجاز موسم دا خورے کیہنے شدید کیتا
مجاز موسم دا خورے کیہنے شدید کیتا ۔
خزاں دے خنجر نے پتہ پتہ شہید کیتا ۔
ہوا نے اوہدے شریر وچوں مٹھاس چن لئی،
اساں غریباں نے جہڑا میوہ خرید کیتا ۔
تری نظر دی فرات کنڈھے نہ پیاس بجھی،
توں پیار دریا دا قطرہ قطرہ بدید کیتا ۔
ادب دی کھیتی 'چ ونّ سونے خیال بیجے،
اساں ادب دا قدیم لحظہ جدید کیتا ۔
جدوں وی نکلی منافقت دی شراب نکلی،
خلوص جد وی میں دوستاں دا قصید کیتا ۔
ایہہ یاریاں وی ضرورتاں دے تبادلے نے،
ضرورتاں نے ایہہ پاک جذبہ پلید کیتا ۔
اسیں آں 'قدسی' اوہ لوک جنہاں غزل گھرانہ-
ادب دے پیراں توں کھوہکے اپنا مرید کیتا ۔
4. جی کردا اے دھوکھا تیرے نال کراں
جی کردا اے دھوکھا تیرے نال کراں ۔
ایپر جیرا کس دا استعمال کراں ؟
ہنجھوآں دے موتی یا ہیرے زخماں دے،
سجناں دی خدمت وچّ کی ارسال کراں ۔
جہناں دی لو میری قسمت ورگی اے،
اوہ دیوے کی محفل دے وچّ 'بال' کراں ۔
تیری یاد دے بال گواچے بھیڑاں وچّ،
ہن قسمت میں تیرا استقبال کراں ۔
سارے اس ول اڈیاں چکّ چکّ وینہدے نے،
میں کلا نہیں جو اس دا اقبال کراں ۔
پیسے دی تھاں کھیسا بھریا غزلاں نال،
اپنے بچیاں دا کی ہور خیال کراں ۔
درد سمیٹ کے آکھیا میرے خالق نے،
آ ہن 'قدسی' تینوں مالا مال کراں ۔
5. منہ دا ذائقہ کوڑا-کوڑا کھیسے ساڈے سکھنے
منہ دا ذائقہ کوڑا-کوڑا کھیسے ساڈے سکھنے ۔
اساں غریباں نویں بہار دے میوے کادھے چکھنے ؟
بھاگاں والی دھرتے دے پتّ سڑیاں بھاگاں والے،
ساری عمر مشقت کردے پھیر بھڑولے سکھنے ۔
گھپّ ہنیرے اندر کہڑا ودھ کے دیوے بالے،
روشنیاں نوں ترس گئے نے ایہہ اکھیاں دے رکھنے۔
ساڈے جسم دا ننگ لکاندی دھوڑ مشقت والی،
اسیں نے اپنے جسے کادھے سانبھ-سنبھال کے رکھنے ۔
لمیاں-لمیاں کاراں دے وچ بیٹھیاں دسن ڈیناں،
ننگے پیریں کولے چگدے 'قدسی' جسم سلکھنے ۔
6. سگھڑ سیانی بن جاندی اوہ بھاویں جھلی ہووے
سگھڑ سیانی بن جاندی اوہ بھاویں جھلی ہووے ۔
جس خوش قسمت تے مرشد دی نظر سولی ہووے ۔
گلّ عملاں تے مکدی ساری ذاتاں تے نہیں مکدی،
سید ہووے بھاویں کسے دی ذات مصلی ہووے ۔
خیر خبر لوکاں دے مونہوں سنکے چین نہ آوے ۔
خط آوے سجناں دا دل نوں پھیر تسلی ہووے ۔
پنجابی گیت عبدل کریم قدسی
1. اﷲ والی تیرا میرا اﷲ والی سبھدا اے
اﷲ والی تیرا میرا اﷲ والی سبھدا اے ۔
جو کجھ نظراں ویکھن پئیاں میرے سوہنے ربّ دا اے ۔
جنا شکر وی کریئے اوہدا، پھیر وی شکر ادا نہ ہووے،
کی کریئے جے ملے نہ پانی، کی کریئے جے واء نہ ہووے ۔
اسنوں جیکر لبھنا ہووے ہر زررے 'چوں لبھدا اے ۔
جتھوں تیکر نظراں جاون اسدے جلوے نظریں آون ۔
پتھراں وچ وی بیٹھے کیڑے اسدی دتی روزی کھاون ۔
بن منگیاں جو دیوے اوہو ربّ اکھواندا سبھدا اے ۔
| |
