Zubair Ahmad
زبیر احمد

Punjabi Kavita
  

زبیر احمد

زبیر احمد (1958-) دا جنم لاہور (پاکستان) وچّ ہویا ۔ اوہ لیہندے پنجاب دے پنجابی دے لیکھک، کہانی کار، آلوچک، ترجماکار اتے کوی ہن ۔ اوہ لاہور دے اسلامیہ کالج وچ انگریزی پڑہاؤندے ہن ۔ اوہناں دے دو کاوَ سنگریہہ اتے دو کہانی سنگریہہ چھپ چکے ہن ۔ اوہناں دے کاوَ سنگریہہ ہن 'دم یاد نہ کیتا' اتے ‘سدّ’ ۔ اوہناں دے کہانی سنگریہہ ہن: 'مینہہ، بوہے تے باریاں' اتے 'کبوتر، بنیرے تے گلیاں' ۔

زبیر احمد پنجابی شاعری/کویتا

سدّ
توں اپنی رتّ سہاگن آپے لبھّ لے
رفیق (دوست) لئی
تیرے اج دے ناں
ایس ہوا نے تیری اکھ دا نقش نہیں لکھنا
ڈھول
کائی لو اے اوہ ستّ اسمانیں
لڑ لگّ
سانوں دھڑکو رہندا اے
بندہ اپنے دھیانے لنگھدا
رتّ بدلے تاں چیتے پون
ایس شہر روز سہم جمدا اے
چپّ اے
جے توں ہوویں رات رمز اے
شہر وٹالے دی پھیری
چنڈی گڑھ دی سویر

Zubair Ahmad Punjabi Poetry/Shayari

Sadd
Toon Aapni Rutt Suhagan
Rafiq (Dost) Lai
Tere Ajj De Naan
Es Hawa Ne Teri Akkh Da Naqsh
Dhol
Kaai Lo Ey Uh Sat Asmani
Lar Lagg
Sanu Dhurku Rehnda Ey
Banda Aapne Dhiane Langhda
Rutt Badle Taan Chete Paun
Es Shehar Roz Seham Jamda Ey
Chupp Ey
Je Toon Hovein Raat Ramaz Ey
Shehar Watale Di Pheri
Chandigarh Di Saver