ਕਿੱਡਾ ਰੰਗ ਬੱਧੇ ਅੱਖਾਂ ਪਾਲ-ਪਾਲ ਅੱਥਰੂ । ਦੋ ਘੜੀ ਔੜ ਏ 'ਤੇ ਸਾਲ-ਸਾਲ ਅੱਥਰੂ । ਪੱਲੇ ਵਿਚ ਝੋਲੀ 'ਤੇ ਰੁਮਾਲ ਨਾਲ ਅੱਥਰੂ, ਛਮ-ਛਮ ਵਸਦੇ ਨੇ ਲਾਲ-ਲਾਲ ਅੱਥਰੂ । ਤੈਨੂੰ ਮੈਂ ਉਡੀਕਿਆ ਏ ਸਾਰੀ ਰਾਤ ਝੂਠਿਆ, ਅੱਖਾਂ ਦਿਆਂ ਬੰਨਿਆਂ 'ਤੇ ਬਾਲ਼-ਬਾਲ਼ ਅੱਥਰੂ । ਕਿਵੇਂ ਤੈਨੂੰ ਵੇਖਾਂ 'ਤੇ ਸੁਨਾਵਾਂ ਹਾਲ ਦਿਲ ਦਾ, ਉੱਤੋੜੱਤੀ ਹਿਚਕੀਆਂ ਨੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਅੱਥਰੂ । ਹਾਏ ਰੱਬਾ ਕਿਵੇਂ ਮੈਂ ਗ਼ੁਬਾਰ ਕੱਢਾਂ ਦਿਲ ਦਾ, ਕੋਈ-ਕੋਈ ਹੌਕਾ ਏ 'ਤੇ ਖਾਲ-ਖਾਲ ਅੱਥਰੂ । ਭੋਏਂ 'ਤੇ ਨਾ ਪੈਣ ਦੇਵੀਂ ਕੀਮਤੀ ਖ਼ਜ਼ਾਨੇ ਨੂੰ, 'ਯਾਸੀਨ' ਕੇਰ ਜ਼ਰਾ ਭਾਲ-ਭਾਲ ਅੱਥਰੂ ।

ਤਾਰਿਆਂ ਉੱਤੇ ਪੈਰ ਟਿਕਾਵੇ, ਸੋਹਣਾ ਮੋਰ ਦੀ ਚਾਲ ਟੁਰੇ । ਜਿੱਧਰ-ਜਿੱਧਰ ਵੀ ਉਹ ਜਾਵੇ, ਚੰਨ ਵੀ ਉਹਦੇ ਨਾਲ ਟੁਰੇ । ਸਭਨੀਂ ਪਾਸੀਂ ਅਕਲਾਂ ਵਾਲੀ ਕਾਲੀ ਨ੍ਹੇਰੀ ਝੁੱਲੀ ਸੀ, ਉਹ ਹੀ ਰਾਹ ਨਾ ਭੁੱਲੇ ਜਿਹੜਾ ਦਿਲ ਦਾ ਦੀਵਾ ਬਾਲ ਟੁਰੇ । ਤੌਬਾ-ਤੌਬਾ ਚੰਨਾ ਤੇਰਾ ਐਡੀ ਦੂਰ ਵਸੇਰਾ ਸੀ, ਏਥੋਂ ਤਾਈਂ ਪਹੁੰਚਣ ਲਈ ਅਸੀਂ ਖ਼ਬਰੈ ਕਿੰਨੇ ਸਾਲ ਟੁਰੇ । ਕੁੱਝ ਨਾ ਵੇਖਣ ਸੋਚਣ ਸਿਰ ਤੋਂ ਲਾਹ ਕੇ ਹੱਥ ਫੜਾਵਣ ਚਾ, ਇਹ ਮੈਖ਼ਾਨੈ ਏਥੇ ਹਰ ਕੋਈ, ਆਪਣੀ ਪੱਗ ਸੰਭਾਲ ਟੁਰੇ । ਬਿਨਾ ਸਿਫ਼ਾਰਸ਼ ਉਹ ਨਹੀਂ ਭਾਂਦੇ, ਮਜਲਿਸ ਦੇ ਵਿਚ ਆਸ਼ਿਕ ਨੂੰ, ਹੈ ਕੋਈ ਜਿਹੜਾ ਤਰਸ ਕਰੇ 'ਤੇ 'ਯਾਸੀਨ' ਦੇ ਨਾਲ ਟੁਰੇ ।

ਬੱਦਲ ਹੋਵੇ, ਝੱਖੜ ਹੋਵੇ ਜਾਂ ਵੱਸਣ ਸ਼ਰਲਾਟੇ । ਰਿੰਦਾਂ ਨਾਲ ਮੈਂ ਖਹਿੰਦੇ ਡਿੱਠੇ ਹਰ ਵੇਲੇ ਮੁੱਲਾਟੇ । ਕੀ ਹੋਇਆ ਜੇ ਜਾਨ ਵੀ ਲੈ ਕੇ ਤੂੰ ਨਹੀਂ ਸਾਡਾ ਬਣਿਆ, ਹੁਸਨ ਵਿਹਾਜਣ ਵਾਲਿਆਂ ਚੰਨਾਂ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਜਾਤੇ ਘਾਟੇ । ਅਸੀਂ ਨਿਕਰਮੇ ਯਾਰ ਨਾ ਲੱਭਾ ਮੰਜ਼ਿਲ 'ਤੇ ਵੀ ਸਾਨੂੰ, ਕਿਸਮਤ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਮਿਲ ਜਾਂਦਾ ਅਕਸਰ ਉਹ ਅਧਵਾਟੇ । ਮੱਤ ਕੋਈ ਖ਼ਾਸ ਰਕੀਬਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਪੈ ਜਾਵੇ ਗਲ ਮੇਰੇ, ਐਸੇ ਈ ਡਰ ਤੋਂ ਉੱਠ ਸਵੇਰੇ ਲਾਉਣਾ ਡੰਡ ਸਪਾਟੇ । ਮੁੰਦਰਾਂ ਵਾਲੇ ਵੀ ਪਏ ਸਿਰ 'ਤੇ ਬਾਹਵਾਂ ਰੱਖਕੇ ਰੋਵਣ, ਕੀ ਹੋਇਆ 'ਯਾਸੀਨ' ਨਹੀਂ ਜੇ ਤੇਰੇ ਵੀ ਕੰਨ ਪਾਟੇ ।

ਮਰਨੋਂ ਨਹੀਂ ਇਨਕਾਰ ਜ਼ਰਾ ਵੀ, ਸ਼ਹਿਦ ਜ਼ੁਬਾਨੋਂ ਘੋਲ ਤੇ ਸਹੀ । ਸਮਝਾਂਗੇ ਸਭ ਮਤਲਬ ਤੇਰੇ, ਸਹਿਜੇ-ਸਹਿਜੇ ਬੋਲ ਤੇ ਸਹੀ । ਬਿਨ ਅਜ਼ਮਾਇਉਂ ਸੁੱਟ ਦੇਣਾ ਵੀ ਸੋਹਣਿਆ ਚੰਗਾ ਹੁੰਦਾ ਨਹੀਂ, ਸੁਰਮੇ ਨਾਲੋਂ ਹੌਲੇ ਆਂ ਸਾਨੂੰ ਅੱਖਾਂ ਦੇ ਵਿਚ ਤੋਲ ਤੇ ਸਹੀ । ਬਰਖਾ ਬਾਝ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਨਿੱਤਰੀ ਰਾਤ ਵਸਲ ਦੀ ਚੰਨ ਜਿਹੀ, ਪਹੁੰਚ ਕੇ ਤੈਨੂੰ ਆਪ ਮਿਲਣਗੇ, ਝਿਲ ਮਿਲ ਮੋਤੀ ਰੋਲ ਤੇ ਸਹੀ । ਮੁੱਦਤ ਹੋਈ ਏ ਬਲ-ਬੁਝਿਆਂ ਭਾਵੇਂ ਕੀ ਪਿਆ ਵਿਹਣਾ ਏਂ, ਨਿਕਲਣਗੇ ਚੰਗਿਆੜੇ ਹੁਣ ਵੀ ਸਾਹ ਪੁਰਾਣੀ ਫੋਲ ਤੇ ਸਹੀ । ਮੈਂ 'ਯਾਸੀਨ' ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਭੁੱਲਾ ਸੁਹਣਿਆਂ ਤੈਨੂੰ ਕਿਧਰੇ ਵੀ, ਖ਼ਵਰੇ ਹਾਲ ਤੇਰਾ ਵੀ ਹੋਵੇ ਏਹੋ ਦਿਲ ਨੂੰ ਟੋਲ੍ਹ ਤੇ ਸਹੀ ।

ਘੁੱਪ ਹਨੇਰੈ ਦਿਲ ਮੇਰੇ ਵਿਚ, ਕਾਲੀਆਂ ਬਦਲੀਆਂ ਛਾਈਆਂ ਨੇ । ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਪਾਣੀ ਨਹੀਂ ਇਹ ਸਾਵਣ ਝੜੀਆਂ ਲਾਈਆਂ ਨੇ । ਇਹ ਨੇ ਭੋਲੇ-ਭਾਲੇ ਸਾਦੇ ਦੇਖਣ ਦੇ ਵਿਚ ਪੁੱਛੋ ਨਾ, ਇਹਨਾਂ ਪਾਣੀ ਵਾਂਗੂੰ ਟੁਰਦਿਆਂ ਥਾਂ-ਥਾਂ ਅੱਗਾਂ ਲਾਈਆਂ ਨੇ । ਖ਼ਵਰੇ ਕਿੱਥੇ ਛੁਪਿਆ ਬੈਠੈਂ, ਸੋਹਣਿਆਂ ਤੈਨੂੰ ਲੱਭਣ ਲਈ, ਕਈ ਬੂਹਿਆਂ 'ਤੇ ਦਸਤਕ ਦਿੱਤੀ, 'ਤੇ ਕੁੰਡੀਆਂ ਖੜਕਾਈਆਂ ਨੇ ਘੱਟ ਫ਼ਾਇਦਾ ਏ ਇਸ਼ਕ ਤੇਰੇ ਦਾ ਅਸਾਂ ਤੇ ਇਹੋ ਡਿੱਠਾ ਏ, ਇਕ ਦੋ ਘੜੀਆਂ ਵਸਲ ਦੀਆਂ ਤੇ ਉਮਰਾਂ ਤੀਕ ਜੁਦਾਈਆਂ ਨੇ । ਕੀਹਨੂੰ ਖੋਲ੍ਹ ਸੁਣਾਵਾਂ ਮੈਂ 'ਯਾਸੀਨ' ਜੋ ਦਿਲ 'ਤੇ ਬੀਤੀ ਏ, ਟਾਵੇਂ-ਟਾਵੇਂ ਲੋਕ ਨੇ ਏਥੇ, ਬਾਕੀ ਸਭ ਪਰਛਾਈਆਂ ਨੇ ।

ਤਦਬੀਰਾਂ ਦੇ ਡੱਕੇ-ਡੋਲੇ, ਮੰਜ਼ਿਲ ਦੂਰ ਹਨੇਰੇ ਵਿਚ । ਜਿੰਨਾਂ ਘੇਰਿਉਂ ਬਾਹਰ ਮੈਂ ਜਾਨਾਂ, ਉੱਨਾਂ ਈ ਰਹਿਣਾ ਘੇਰੇ ਵਿਚ । ਖ਼ਵਰੈ ਕਿਸਰਾਂ ਸੱਤ ਤੁਆਫ਼ ਕਰਨਗੇ ਤੇਰੇ ਕੂਚੇ ਦੇ, ਮੇਰਾ ਹਾਲ ਤੇ ਡਾਢਾ ਮੰਦਾ ਹੋ ਗਿਆ ਏ ਇਕ ਫ਼ੇਰੇ ਵਿਚ । ਤੇਰੀ ਸੂਹਣ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਰੋਸ਼ਨ ਮੇਰੀ ਝੁੱਗੀ ਨੂੰ, ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਦਾ ਚਾਨਣ ਹਰ ਦਮ ਤੇਰੇ ਮਹਿਲ ਉਚੇਰੇ ਵਿਚ । ਸੋਹਣਿਆਂ ਵਾਂਗੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਈ ਪੈਰਾਂ 'ਤੇ ਜੇ ਐਹਦ ਤਰੋੜਾਂ ਮੈਂ, ਤੂੰ ਈ ਦੱਸ ਫੇਰ ਫ਼ਰਕ ਰਹੇ ਕੀ ਤੇਰੇ ਵਿਚ ਤੇ ਮੇਰੇ ਵਿਚ । ਤੇਰੀ ਨਜ਼ਰ ਸਵੱਲੀ ਦਾ ਏ ਸਦਕਾ ਚਾਨਣ ਲਾ ਗਏ ਨੇ, ਸੂਰਜ, ਚੰਨ ਸਿਤਾਰੇ ਸਾਰੇ ਈ 'ਯਾਸੀਨ' ਦੇ ਡੇਰੇ ਵਿਚ ।

ਇਸ਼ਕ ਤੇਰੇ ਨੇ ਦਿਲ ਮੇਰੇ 'ਤੇ ਕੀਤੀਆਂ ਨੇ ਕੀ ਕਾਰਾਂ । ਅੱਧੀ ਰਾਤ ਤੇ ਕੰਧੀਂ ਲਗ-ਲੱਗ ਮੈਂ ਰੋਂਦਾ ਨਾ ਹਾਰਾਂ । ਕਦੀ ਤੇ ਪੁੱਛੇਂ ਚੰਨਾਂ ਮੈਨੂੰ ਮੈਂ ਕਿਉਂ ਐਨਾਂ ਰੋਨਾਂ, ਕਦੀ ਤੇ ਦੱਸਾਂ ਦਿਲ ਦੀਆਂ ਤੈਨੂੰ ਕਦੀ ਤੇ ਦਿਲ ਨੂੰ ਠਾਰਾਂ । ਇੱਕੋ ਝਲਕੀ ਨਾ ਤੂੰ ਭੁੱਲੇਂ ਬਾਝ ਨਸੀਹਤ ਸਾਰੀ, ਕਿੱਥੇ ਨੇ ਉਹ ਜੁੱਬੇ-ਕੁੱਬੇ ਕਿੱਥੇ ਨੇ ਦਸਤਾਰਾਂ । ਅੱਗੇ ਈ ਕਿਹੜੀ ਹੋਸ਼ ਸੀ ਮੈਨੂੰ ਅੱਲਾ੍ਹ ਵੱਲੋਂ ਆਈ, ਉੱਤੋਂ ਸਾਰੀ ਸਾਂਭ ਲਈ ਏ ਹੁਸਨ ਦੀਆਂ ਸਰਕਾਰਾਂ । ਇੱਥੇ ਈ ਤੇ ਕਿਤੇ ਨਹੀਂ 'ਯਾਸੀਨ' ਹੋਰਾਂ ਦਾ ਡੇਰਾ, ਜਿੱਧਰ ਉਡੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੇ ਇਹ ਮਾਸ਼ੂਕਾਂ ਦੀਆਂ ਡਾਰਾਂ ।

ਮੇਰੀ ਆਸ ਭਲੀ ਦੀਆਂ ਕੰਧਾਂ ਬਣਦੀਆਂ-ਬਣਦੀਆਂ ਢਹਿ ਗਈਆਂ ਨੇ । ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਦੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਸੋਹਣਿਆਂ, ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਵਿਚ ਰਹਿ ਗਈਆਂ ਨੇ । ਮੇਰੇ ਵੱਲ ਤਵੱਜਾ ਤੋਬਾ, ਮੇਰੇ ਵੱਲ ਤੇ ਵਿਹੰਦਾ ਈ ਨਹੀਂ, ਉਹਦੀਆਂ ਸਖ਼ੀਆਂ ਉਹਦੇ ਕੰਨ ਵਿਚ ਖ਼ਬਰੈ ਕੀ ਕੁੱਝ ਕਹਿ ਗਈਆਂ ਨੇ । ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਫਿਰ ਕਿਸੇ ਵੀ ਛਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਸੀਨੇ ਲਾਇਆ ਨਾ, ਜਿਹੜੀਆਂ ਕਿਸੇ ਪਿਆਰ ਦੇ ਬੂਟੇ ਹੇਠ ਜ਼ਰਾ ਕੂ ਬਹਿ ਗਈਆਂ ਨੇ । ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਹੋ ਗਿਐ ਵਾਕਿਫ਼, ਪੂਰਾ ਈ ਉਹਦੀ ਆਦਤ ਤੋਂ, ਲੰਮੀਆਂ-ਲੰਮੀਆਂ ਆਸਾਂ ਦਿਲ ਦੀਆਂ, ਦਿਲ ਦੇ ਮਗਰੋਂ ਲਹਿ ਗਈਆਂ ਨੇ । ਹੁਣ 'ਯਾਸੀਨ' ਨਾ ਕਾਹਲਾ ਪਉ ਤੂੰ, ਅੱਲਾਹ ਤੇਰੀ ਸੁਣ ਲਈ ਏ, ਹੁਣ ਵੀਰਾਗ ਦੇ ਦਿਲ ਦੀਆਂ ਬਸ ਆਹ, ਇਕ-ਦੋ ਘੜੀਆਂ ਰਹਿ ਗਈਆਂ ਨੇ ।